هوش مصنوعی موجودات منقرض‌شده را بازآفرینی می‌کند

هوش مصنوعی توانایی‌های بسیار جالبی دارد. او می‌تواند طرح‌های بسیار خوبی برای یک مفهوم ارائه دهد، می‌تواند متن‌های بلند را به‌خوبی خلاصه کند و همچنین می‌تواند کلمات را به‌ تصویر بکشد. امروز می‌خواهیم آزمایش کنیم که هوش مصنوعی چگونه این وظایف را انجام می‌دهد؛ از او درخواست می‌کنیم تا نگاره‌های فهرستی از گونه‌های جانوری منقرض‌شده را بازآفرینی کند.

در اینجا خلاصه‌ای از کارکرد هوش مصنوعی و مراحلی را که انجام‌شده تا تصاویر بازسازی شوند، بازگو می‌کنیم. ابتدا از پلتفورم هوش مصنوعی لِکس استفاده‌ کردیم تا فهرستی از موجودات منقرض‌شده تولید کند. سپس اطلاعات کامل و آکادمیک این موجودات را با کمک گوگل پیدا کردیم. بعدازآن، برنامه و مدل GPT-3 برای خلاصه ‌کردن توصیف حیوانات استفاده کردیم و در نهایت از هوش مصنوعی میدجورنی برای ایجاد نگاره‌های این توصیفات استفاده ‌شده است.

گونه نخست: کبوتر مسافر

متن توصیفی که به‌عنوان منبع اطلاعاتی به هوش مصنوعی داده ‌شده است:

• کبوتر مسافر مانند یک کبوترِ بزرگ به ‌نظر می‌رسید، که پرهای خاکستری در پشت و پرهای روشن‌تری در قسمت زیرین بدن خود داشت. پرهای گردنِ این پرنده برنزیِ رنگین‌کمانی و بال‌هایش دارای لکه‌های سیاه بودند. پرندگان جوان شبیه پرندگانِ ماده بوده‌اند، ولی بدون پرهای رنگین‌کمانی.

گونه دوم: ماموت پشمالو

متن توصیفی که به‌عنوان منبع اطلاعاتی به هوش مصنوعی داده ‌شده است:

• ماموت پشمالو حیوان بزرگی بود که از نظر اندازه شبیه به فیل آفریقایی بود. آن‌ها گوش‌های کوچکی داشتند که کمک می‌کرد در سرمای عصر یخبندان گرمای بدن خود را حفظ کنند. آن‌ها همچنین در دو لایه از خز پوشیده شده بودند که آن‌ها را از سرما محافظت می‌کرد. ماموت پشمالو توده‌ای روی پشت خود داشت، که دانشمندان بر این باورند که آن ذخیره‌ای از چربی است و در زمان کمیاب شدن غذا، انرژی بدن ماموت را تأمین می‌کرده است.

گونه سوم: دودو

متن توصیفی که به‌عنوان منبع اطلاعاتی به هوش مصنوعی داده‌ شده است:

• دودو یا با نام علمی خود Raphus cucullatus یک پرنده منقرض‌شده و بدون پرواز است که بومی جزیره موریس بوده، این جزیره در شرق ماداگاسکار در اقیانوس هند قرار دارد. دودو پرنده بزرگی بود، تقریباً 3 فوت قد و 23 تا 39 پوند وزن داشت. این پرنده دارای پرهای خاکستری، پاهای زرد و دسته‌ای از پرهای دُم بود. همچنین منقاری بزرگ، سیاه، زرد، سبز و سری برهنه داشت. باور دانشمندان بر این است که دودو به دلیل در دسترس بودن غذای آماده و نبود شکارچیان در موریس از پرواز خارج‌ شده است.

گونه چهارم: اوک بزرگ

متن توصیفی که به‌عنوان منبع اطلاعاتی به هوش مصنوعی داده‌ شده است:

• اوک بزرگ یک پرنده دریایی بدون پرواز است که در سال 1844 منقرض شد. طول این پرنده حدود 75 سانتی‌متر با پشت و سری سیاه است، جلوی این پرنده سفید و یک نقطه سفید بزرگ بین منقار و چشمش قرار داشت. او توسط شکارچیان برای غذا و طعمه کشته می‌شد و برای همین هم منقرض شد. نزدیک‌ترین خویشاوندان زنده او، اوک‌های تیغ‌دار هستند.

گونه پنجم: ببر تاسمانی

متن توصیفی که به‌عنوان منبع اطلاعاتی به هوش مصنوعی داده ‌شده است:

• پوشش ببر تاسمانی معمولاً خاکستری با نوارهای راه‌راه‌های قهوه‌ای مایل به زرد روشن بود، اما رنگ‌ها از قهوه‌ای شکلاتی تا حنایی متغیر می‌شد؛ او شکم سفیدی داشت. نوارها عمدتاً در قسمت عقبی عمودی بودند، اما در قسمت جلویی بیشتر مایل می‌شدند و تعداد آن‌ها در بین ببرهای گوناگون بسیار متفاوت بود، اما به‌طورمعمول بین 30 تا 20 نوار رنگی وجود داشت. در ببر تاسمانی هم مانند بسیاری از کیسه‌داران، جنسیت‌های گوناگون اشکال گوناگونی نیز داشته‌اند؛ ماده‌ها به‌طور قابل‌توجهی کوچک‌تر از نرها بودند و وزن آن‌ها به ترتیب میانگین از 7 کیلوگرم (15 پوند) تا 11 کیلوگرم (24 پوند) می‌شد. طول نرها را از بینی تا نوک دم در انتهای بدن 107 تا 131 سانتی‌متر (42 تا 52 اینچ) با حداکثر وزن حدود 23 کیلوگرم (51 پوند) اندازه‌گیری کرده‌اند. ببر تاسمانی به‌طور متوسط تقریباً به‌اندازه یک سگ متوسط تا بزرگ اندازه داشت، با طول سر و بدن حدود 65-80 سانتی‌متر (26-31 اینچ)، ارتفاع شانه حدود 50 سانتی‌متر (20 اینچ) و وزنی در حدود 11 تا 18 کیلوگرم (24-40 پوند).

گونه ششم: کواگا

متن توصیفی که به‌عنوان منبع اطلاعاتی به هوش مصنوعی داده ‌شده است:

• کواگا زیرگونه‌ای از گورخر دشتی که در آفریقای جنوبی بومی بود، تا این‌که در اواخر قرن نوزدهم تا انقراض شکار شد. مدت‌ها تصور می‌شد که این یک گونه متمایز است، اما مطالعات ژنتیکی اولیه نشان می‌دهد که کواگا زیرگونه‌ای از گورخر دشتی است. باور دانشمندان این است که کواگا حدود 257 سانتی‌متر (8 فوت 5 اینچ) طول و 125 تا 135 سانتی‌متر (4 فوت 1 اینچ – 4 فوت 5 اینچ) در شانه قد داشته است. این‌گونه از دیگر گورخرها با الگوی محدود راه‌راه‌های قهوه‌ای و سفید عمدتاً در قسمت جلوی بدن متمایز شده است. قسمت عقب بدن قهوه‌ای و بدون راه‌راه بوده و بیشتر به اسب شباهت داشته.

گونه هفتم: موآ

متن توصیفی که به‌عنوان منبع اطلاعاتی به هوش مصنوعی داده‌ شده است:

• موآ پرندگان بزرگ و بدون پروازی بودند که در نیوزیلند زندگی می‌کردند. 9 گونه مختلف موآ وجود داشت و آن‌ها بزرگ‌ترین حیوانات خشکی در نیوزیلند بودند. آن‌ها توسط عقابِ «هاست» شکار می‌شدند و طی 100 سال پس از اسکان انسان مدرن اروپایی در نیوزلند منقرض شدند.

گونه هشتم: گاو دریایی استلر

متن توصیفی که به‌عنوان منبع اطلاعاتی به هوش مصنوعی داده‌ شده است:

• گاو دریایی استلر یک پستاندار بسیار بزرگ و کندحرکت بود که توسط انسان تا انقراض شکار شد. این موجود یکی از اعضای خانواده Dugongidae بود و نزدیک‌ترین خویشاوند زنده آن دوگونگ است. این حیوان بسیار اجتماعی بود، در گروه‌های خانوادگی کوچک زندگی می‌کرد و با صدا با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کردند.

گونه نهم: انسان نئاندرتال

متن توصیفی که به‌عنوان منبع اطلاعاتی به هوش مصنوعی داده‌ شده است:

• یک انسان نئاندرتال شبیه به یک انسان بدوی یا انسانی نخستین با بینی و ابروی بزرگ و بدنی تنومند است. آن‌ها از انسان هوشمند امروزی قدی کوتاه‌تر و موهای بدنشان نسبت به انسان‌های امروزی کمتر است. نئاندرتال‌ها تا حدود 40000 سال پیش در اروپا و آسیا زندگی می‌کردند.

گونه دهم: هومو ارکتوس یا انسان راست‌قامت

متن توصیفی که به‌عنوان منبع اطلاعاتی به هوش مصنوعی داده‌ شده است:

• انسان راست‌قامت یا هومو ارکتوس گونه‌ای بلندقد و دوپا با صورتی صاف، بینی برجسته و احتمالاً پوشش کمی از موهای بدن بود. نرها و ماده‌ها در این انسان نخستین ممکن است تقریباً هم‌اندازه یکدیگر بوده باشند که می‌تواند نشان‌دهنده زیست تک‌همسری این گونه باشد. هومو ارکتوس به‌تنهایی شکار می‌کرد و دستاوردهایش با صنعت ابزارسنگی آشولی، یک صنعت ابزارسازی پیشاتاریخی مرتبط است.

جدیدترین اخبار هوش مصنوعی ایران و جهان را با هوشیو دنبال کنید