عجیب اما واقعی: داستان مقاله جعلی هوش مصنوعی و نویسندهای که واقعی نبود
دیوید کاکس یکی از مدیران آزمایشگاه هوش مصنوعی در کمبریج، ماه دسامبر گذشته در حالی که دریکی از پایگاه دادههای آنلاین حوزه علوم کامپیوتر در حال مطالعه بود متوجه موضوع عجیبی شد؛ یک مقاله جعلی و نام او که به عنوان نویسنده در کنار سه محقق چینی ذکر شده بود. کاکس نه آنها را میشناخت و نه آن دو مقاله برایش آشنا بود.
در ابتدا، این موضوع خیلی توجه او را به خود جلب نکرد، زیرا نام کاکس یک اسم رایج است، بنابراین او فکر کرد که احتمالا نویسنده دیگری به نام دیوید کاکس نیز وجود دارد که تحقیقات هوش مصنوعی انجام میدهد. کاکس میگوید: «بر روی مقاله جعلی کلیک کردم و ناگهان دیدم که عکس خودم روبروی من قرار دارد و به چشمان من زل زده است. باورنکردنی بود.»
مشخص نیست که این نوع تقلب علمی ممکن است چقدر رواج داشته باشد، یا اساسا چرا کسانی باید اسم فردی را که در این تحقیق شرکت نکرده است به عنوان همکار ذکر کنند. وب سایت WIRED با بررسی سایر مقالات نوشته شده توسط همان نویسندگان چینی، نمونه سومی از مقاله جعلی را پیدا کرد. آنها در مقالهای دیگر از عکس و زندگی نامه یک محقق MIT با یک اسم ساختگی استفاده کرده بودند.
این دو مقاله جعلی در مجله تخصصی Cluster Computing چاپ شده بودند. یکی از آنها یک مقاله مربوط به روش یادگیری ماشین برای محافظت از شبکههای تلفن همراه در برابر حمله سایبری بود. مقاله دیگر به طرح شبکهای برای سیستم حمل و نقل هوشمند در ماکائو میپرداخت.
مقاله جعلی سومی که توسط WIRED شناسایی شد، درباره یکی دیگر از پروژههای حمل و نقل هوشمند بود و در آن فردی به نام بیل فرانک به عنوان نویسنده و استاد دانشکده مهندسی برق MIT ذکر شده بود. بررسیها نشان داد که هیچ بیل فرانکی در دانشکده مهندسی برق MIT وجود ندارد. در این مقاله که در انتشارات IEEE چاپ شده بود، از بیوگرافی و عکس یکی از استادان MIT به نام Saman Amarasinghe استفاده شده بود. در واقع عکس و بیوگرافی این استاد در کنار نام جعلی بیل فرانک نمایش داده میشد.
پس از این رسوایی هر سه مقاله جعلی سلب اعتبار شدند و ناشران گفتند که در حال تحقیق در مورد این موضوع هستند. اما کاکس از اینکه مجلات چیزی که به طور واضحی جعلی است را منتشر کردهاند، عصبانی است. او میگوید IEEE به سرعت مقاله بیل فرانکز را پس گرفت.
مونیکا استیکل، مدیر ارتباطات بازاریابی IEEE میگوید: «تحقیقات ما شواهدی از نقض سیاستهای IEEE را پیدا کرد و مطابق با روشهای تحریریه، از مقاله ذکرشده سلب اعتبار شد.»
اما کاکس میگوید تا زمانی که وی تهدید به اقدام قانونی نکرد، اسپرینگر که ناشر مجله Cluster Computing است نام او را از آن دو مقاله جعلی حذف نکرد. به کاکس گفته شده که مجله ایمیلی دریافت کرده است که وی را به عنوان نویسنده تایید میکند، هرچند که این ایمیل از طریق آدرس Hotmail ارسال شده است.
سوزان فارلی، مدیر صحت تحقیقات در انتشارات اسپرینگر میگوید: «چالش اساسی که ما با آن روبرو هستیم این است که برای دههها ناشران و مجلهها، بر اساس اعتماد عمل کرده اند. متأسفانه، اخیرا برخی افراد و گروهها قصد فریب و سوءاستفاده از این روال و اعتماد معمول را دارند. البته کماکان برخی از مواردی که اشتباهات غیرعمدی و سوتفاهم هستند نیز وجود دارد.»
به گزارش Retraction Watch وب سایتی که موارد کلاهبرداری دانشگاهی را ردیابی میکند، یکی از نویسندگان چینی دامینگ لی، محقق وابسته به دانشگاه سیتی ماکائو است. دامینگ لی تقصیر را گردن شیانگ یائو نویسنده دیگر این مقاله میاندازد.
لی به این نشریه گفت که یائو پس از «گوش دادن به ایدههای خوب دیوید کاکس» نام او را اضافه کرد و افزود که این محقق اخراج شده است.
Ruixue Jia، استاد دانشگاه UC سن دیگو که در دانشگاه آکادمی چین تحصیل کرده است، میگوید که نویسندگان ممکن است به دروغ بگویند با استادانی از دیگر کشورها همکاری داشتهاند زیرا این موضوع اغلب برای دانشگاهها خوشایند است.
طبق گزارش Retraction Watch بین سالهای ۲۰۱۲ و ۲۰۱۵ از بیش از ۱۰۰۰ مقاله جعلی سلب اعتبار شده است، زیرا مشخص شده است یک یا چند نفر از نویسندگان جعلی هستند.
برنت هشت، محقق مایکروسافت و دانشگاه نورث وسترن که روی موضوعات اخلاقی حوزه علوم رایانه متمرکز است، میگوید سهل انگاری در این رابطه بیشتر شده است. بسیاری از مقالات ابتدا بدون داوری همتا در arXiv، سروری که محققان میتوانند آخرین کارها را بخوانند، منتشر میشوند. وی خاطرنشان کرد که بدون داوری همتا، وابستگی نویسندگان به دانشگاهها و مراکز علمی میتواند به عنوان ملاکی برای کیفیت بالای مقاله تلقی شود. هشت میگوید :«علم متکی بر اعتبار است، بنابراین وقتی اعتبار زیر سوال برود همه ضرر میکنند.»
جدیدترین اخبار هوش مصنوعی ایران و جهان را با هوشیو دنبال کنید