آیا با ظهور ربات‌های مجسمه‌ساز، هنرِ مجسمه‌سازی در خطر خواهد افتاد؟
تیم تحریریه- ۲۰ دی ۱۴۰۱
به‌تازگی دانشمندان ایتالیایی رُباتی ساخته‌اند که می‌تواند مانند مایکل‌آنجلو پیکرتراش و نقاش بزرگ دوران رنسانس، مجسمه‌های مرمری بزرگ بسازد. آن‌ها در بیانیه‌ای اعلام کرده‌اند که «ما در حال ورود به عصر جدیدی از تاریخ هنر و مجسمه‌سازی هستیم، که دیگر از سنگ شکستن، پتک کوبیدن و گردوغبار تشکیل نخواهد شد؛ اما سراسر آن اسکن‌های سه‌بعدی، ابرهای نقطه‌چین و طرح‌های رایانه‌ای خواهد بود».
ورود فناوری‌های رباتیک به هنر مجسمه‌سازی
ربات مجسمه‌ساز ایتالیایی، مانند مایکل‌آنجلو مجسمه می‌سازد. یک استارتاپ ایتالیایی به نام « رُبُتور Robotor » به‌تازگی رُباتی اختراع کرده است که تقریباً در تراشیدن شاهکارهای مجسمه‌سازی از سنگ مرمر، به خوبی پیکرتراشان و استادان پیشین خود در دوره رنسانس است.
به گزارش سی‌بی‌اس نیوز، جاکومو ماساری، بنیان‌گذار این شرکت رُباتیک به این باور رسیده است، مجسمه‌های مرمری که با ماشین‌های رُباتیک شرکت او ساخته می‌شوند، تقریباً به خوبی مجسمه‌های ساخته‌شده توسط انسان هستند.
در این راستا او به سی‌بی‌اس می‌گوید: «من فکر می‌کنم، فرض کنید ما 99 درصد راه را رفته‌ایم. امّا هنوز این لمس انسان بر سنگ و اثر هنری است که تفاوت اصلی را ایجاد می‌کند. این یک درصد باقی‌مانده، یک درصد بسیار مهمی است.»
در این رابطه ماساری حتی یک گام فراتر می‌رود و استدلال می‌کند که فناوری‌های رباتیک در هنر مجسمه‌سازی، کار انسان‌ها را نمی‌دزدد، بلکه فقط آن را بهبود می‌بخشد. او در این‌جا از واژه دزدیدن استفاده می‌کند که واژه جالبی است. چراکه همراه با این پرسش که آیا اصلاً این فناوری باعث می‌شود هنرمندان مجسمه‌ساز کار خود را از دست بدهند یا نه، این پرسش هم به وجود می‌آید که آیا اصلاً آثاری که این رُبات مجسمه‌ساز تولید می‌کند، ارزش هنری دارند یا خیر؟
البته در ظاهر این یک بیانیه جسورانه به‌نظر می‌رسد، از طرف مردی که می‌خواهد پول به‌دست بیاورد؛ با توجه به فناوری پیشرفته‌ای که می‌خواهد هر‌طورشده به فرمی از هنر وارد شود، آن‌هم هنری که برای هزاران سال وجود داشته است.
جدیدترین رُبات مجسمه‌سازِ شرکت Robotor لقبِ 1L را از سازندگانش گرفته است. این رُبات مجسمه‌ساز با ارتفاع 13 فوت، یک غول از آلیاژ روی است که می‌تواند روز و شب، بدون خستگی و با دقت فراوان، بر روی سنگ‌های بزرگ مرمری کار کند و آن‌ها را بتراشد.
این شرکت ادعا می‌کند که این فناوری یک انقلاب بزرگ است و می‌خواهد تاریخ هنر را دگرگون کند. آن‌ها در بیانیه‌ای اعلام کرده‌اند که «اکنون می‌توان مواد و سنگ‌های بزرگ استخراج‌شده را حتی در شرایط بسیارسخت، به آثار پیچیده‌ای تبدیل کرد؛ به‌گونه‌ای که زمانی غیرقابل‌تصور تلقی می‌شد.»
آن‌ها در جایی از بیانیه خود می‌گویند: «ما در حال ورود به عصر جدیدی از تاریخ هنر و مجسمه‌سازی هستیم، که دیگر از سنگ شکستن، پتک کوبیدن و گردوغبار تشکیل نخواهد شد؛ اما سراسر آن اسکن‌های سه‌بعدی، ابرهای نقطه‌چین و طرح‌های رایانه‌ای خواهد بود.»
البته جای تعجب نیست که همه «از این‌که ربات‌ها به هنر مجسمه‌سازی واردشده‌اند» راضی نیستند. چراکه این استدلال وجود دارد که استفاده کورکورانه از این فناوری می‌تواند هنر مجسمه‌سازی را نابود کند و آسیب‌های فراوانی به تاریخ هنر بزند.
دراین‌باره، لورنزو کالسینای مجسمه‌ساز و هنرمند کلیسای جامع فلورانس به سی‌بی‌اس می‌گوید: «جدا از این‌که حجم‌های ساخته‌شده با این ماشین‌ها به‌هیچ‌عنوان ارزش هنری ندارند، در این‌جا ما با این خطر روبرو می‌شویم که اگر این فناوری همه‌گیر شود، در طول یک یا دو نسل، به‌طورکلی هنر مجسمه‌سازی نابود و فراموش شود. امیدوارم دانش و هنر خاص مجسمه‌سازی همیشه باقی بماند، اگرچه هر چه بیشتر جلو برویم، حفظ آن دشوارتر خواهد بود.»
