فراخواندن پلیس سرقت علمی: حرفه‌ای‌تر شدن هوش مصنوعی و تقلب در مقالات دانشجویی
تیم تحریریه- ۲۷ آذر ۱۴۰۰
گزارش‌های تقلب در دانشگاه‌ها از زمان آغاز همه‌گیری کرونا، به سرعت افزایش یافته‌اند. در واقع، رشد چشمگیر آموزش مجازی در دوران همه‌گیری کرونا، نگرانی‌هایی در خصوص نقش فناوری در نظارت بر امتحانات و همچنین در تقلب دانش‌آموزان، ایجاد کرده است.
برخی از دانشگاه‌ها در دوران همه‌گیری، تقلب بیشتری را گزارش کرده‌اند و این قبیل نگرانی‌ها در شرایطی مطرح می‌شوند که فناوری‌هایی در حال ارتقا هستند که امکان نوشتن خودکار را فراهم می‌کنند.
در طی دو سال گذشته، توانایی هوش مصنوعی برای تولید نوشتار به‌ویژه با توسعه آنچه که مولد زبان GPT-3 نامیده می‌شود، جهش قابل‌ملاحظه‌ای داشته است. با این مولد، شرکت‌هایی مانند گوگل، مایکروسافت و NVIDIA اکنون می‌توانند متونی «انسان‌گونه» تولید کنند.
نوشته‌های تولیدشده با هوش مصنوعی این مسئله را برای دانشگاه‌ها و مدارس ایجاد کرده است که چگونه می‌توانند سوءرفتارهای تحصیلی مانند سرقت علمی را بسنجند؟ ما به عنوان دانشگاهیانی که به صداقت آکادمیک و فصل مشترک کار، جامعه و تلاش مدرسان علاقه‌مند هستیم، باور داریم که مدرسان و والدین، دست‌کم باید به این پیشرفت‌های قابل‌ملاحظه، به دقت توجه کنند.
هوش مصنوعی و نوشتار دانشگاهی
درحال‌حاضر، استفاده از فناوری در نوشتار دانشگاهی فراگیر است. برای مثال، بسیاری از دانشگاه‌ها هم‌اکنون از شناسایی‌کننده‌های سرقت علمی مبتنی بر متن، مانند Turnitin استفاده می‌کنند و دانشجویان نیز ممکن است از گرامرلی، دستیار نوشتاری مبتنی بر ابر، استفاده کنند. نمونه‌هایی از پشتیبانی در نوشتار عبارت‌اند از: تولید خودکار متن، استخراج extraction، پیش‌بینی، کاوش mining، پرکردن فرم، بازنویسی، ترجمه و رونویسی.
پیشرفت‌های فناوری هوش مصنوعی منجر به ارائه ابزارها، محصولات و خدماتی به نویسندگان شده‌اند، تا به کمک آن‌ها، محتوا و کارایی متن خود را بهبود ببخشند. در نتیجه این پیشرفت، به زودی ممکن است تمام مقالات یا تکالیف، کاملاً به وسیله هوش مصنوعی تولید و نوشته شوند. بدون شک، کاربرد این پیشرفت‌ها در مدارس، آینده آموزش، نوشتن و تدریس را شکل خواهند داد. درحال‌حاضر، نگرانی فراگیری در خصوص سوءاستفاده از این ابزارها، وجود دارد.
[irp posts=”21496″]پژوهشگران نشان داده‌اند که نگرانی در خصوص سوءرفتار آکادمیک، اکنون در تمام مؤسسات آموزش عالی کانادا و در سطح بین‌المللی وجود دارد.
در کشور کانادا کمتر چنین سوءرفتاری دیده شده است. پژوهش منتشرشده در سال 2005 بر اساس داده‌های به‌دست‌آمده از دانشجویان کارشناسی در 11 مؤسسه آموزش عالی نشان داد که 53 درصد از دانشجویان در یک یا چندین نمونه از تقلب جدی نوشتاری، یعنی رونویسی مطلب بدون پانوشت دادن، رونویسی تقریباً کلمه به کلمه، ارسال کاری که فرد دیگری انجام داده است، جعل یا تحریف کتابنامه، ارسال مقاله‌ای که از فردی دیگر خریده یا رایگان دریافت کرده‌اند، دست داشته‌اند. به احتمال زیاد، سوءرفتار آکادمیک در تمام مؤسسات آموزش عالی کانادا، کمتر از میزان واقعی گزارش شده است.
نقض صداقت آکادمیک
انواع مختلفی از نقض صداقت آکادمیک وجود دارند که از آن میان می‌توان به سرقت علمی، تقلب در قرارداد (زمانی که دانشجویی فرد دیگری را برای نوشتن مقاله‌هایش استخدام می‌کند) و تقلب در امتحانات اشاره کرد.
متأسفانه با استفاده از فناوری، دانشجویان می‌توانند از نبوغ و مهارت‌های کارآفرینی خود در راه تقلب استفاده کنند. این نگرانی شامل اعضای هیئت علمی، دانشگاهیان و نویسندگان سایر رشته‌ها هم می‌شود و مسائل جدیدی پیرامون صداقت آکادمیک و هوش مصنوعی ایجاد می‌کند که عبارت‌اند از:
– اگر 49 درصد از مطلبی را هوش مصنوعی نوشته باشد و 51 درصد را انسان، آیا این نوشتار اصیل محسوب می‌شود؟
– اگر هوش مصنوعی 100 درصد مطلب را نوشته باشد، اما خود دانش‌آموز برخی از کدها را نوشته باشد، چطور؟
– چه چیزی «دستیار هوش مصنوعی» را از «تقلب علمی» متمایز می‌کند؟
– آیا قوانین مشابهی بر دانشجویان، دانشگاهیان و پژوهشگران اعمال می‌شوند؟
ما تمام این سؤالات را در پژوهش خود بررسی می‌کنیم و می‌دانیم که در مواجهه با تمام آن‌ها، مدرسان باید در نظر داشته باشند که با پیشرفت فناوری چگونه می‌توان نوشته‌ها را به طور مؤثری بررسی و ارزشیابی کرد.
[irp posts=”20237″]تقویت یا تضعیف صداقت؟
درحال‌حاضر، دستورالعمل، سیاست یا نظارت کم بر فناوری، هوش مصنوعی و صداقت آکادمیک برای معلمان و مدیران آموزشی وجود دارد. در طول سال گذشته، کرونا بیشتر دانش‌آموزان را به سمت آموزش مجازی سوق داد، شرایطی که ممکن است در آن، معلمان کمتر با دانش‌آموزان خود و در نتیجه با نوشتار آن‌ها، آشنایی داشته باشند.
[irp posts=”14391″]درحالی‌که پیش‌بینی آینده این فناوری‌ها و کاربرد آن‌ها در آموزش غیرممکن باقی می‌ماند، می‌توانیم تلاش کنیم که برخی از روندها و مسیرهای کلانی را که بر تدریس، یادگیری و پژوهش اثر می‌گذارند، شناسایی کنیم.
فناوری و خودکارسازی در آموزش
یکی از نگرانی‌های روزافزون، حرکت آشکار به سمت افزایش خودکارسازی آموزش است که در آن شرکت‌های فناوری آموزشی، کالاهایی مانند ابزارهای نوشتاری را به عنوان راه‌حل پیشنهادی برای «مشکلات» تحصیلی مختلف، ارائه می‌دهند.
نمونه‌ای از این کار، ارزشیابی خودکار دانش‌آموز، مانند نمره‌دهی خودکار به نوشته دانش‌آموز است. اکنون محصولات تجاری متعددی برای نمره‌دهی خودکار وجود دارند، درحالی‌که اخلاقیات این فناوری هنوز کاملاً از سوی کارشناسان و مدرسان، بررسی نشده است.
[irp posts=”11068″]به‌طورکلی، چشم‌انداز سنتی در خصوص صداقت آکادمیک و نویسندگی، به سرعت با پیشرفت‌های فناورانه در حال تغییر شکل است. این قبیل پیشرفت‌های فناورانه نگرانی‌هایی درباره از دست رفتن نظارت حرفه‌ای مدرسان و افزایش روزافزون انتظارات جدید از سواد دیجیتال در محیط‌های کاری ناامن ایجاد می‌کنند.
این پیچیدگی‌ها، نگرانی‌ها و پرسش‌ها باید بیشتر موردتفکر و بحث قرار بگیرند. ذی‌نفعان آموزشی در تمام سطوح باید پاسخگو باشند و در تعاریف و ارزش‌های مربوط به سرقت علمی، اصالت، اخلاقیات آکادمیک و آزادی آکادمیک، تجدیدنظر کنند.
جدیدترین اخبار هوش مصنوعی ایران و جهان را با هوشیو دنبال کنید
