با مهمان جدید خیابان‌ها آشنا شوید: ربات تحویل غذا!

یک ربات تحویل غذا در حال عبور از خیابانی در آن آربور میشیگان، پنجشنبه، هفتم اکتبر 2021 دیده شد. با خواندن این خبر در می‌یابیم که ربات تحویل غذا دیگر پدیده‌ای علمی- تخیلی نیست. صدها ربات کوچک که ارتفاع‌شان تا زانو بیشتر نیست و می‌توانند چهار پیتزای بزرگ را حمل کنند، اکنون محوطه دانشگاه‌ها و حتی پیاده‌روهای برخی شهرهای ایالات متحده و بریتانیا را می‌پیمایند.

تا پیش از همه‌گیری ویروس کرونا، ربات‌ها فقط به تعداد محدودی آزمایش می‌شدند. اما شرکت‌های سازنده آن‌ها می‌گویند که کمبود نیروی کار ناشی از همه‌گیری این بیماری و همچنین ترجیح روزافزون برای تحویل بدون تماس با افراد، کاربرد این ربات‌ها را سرعت بخشیده است. البته با اینکه ربات تحویل غذا، دیگر پدیده‌ای علمی- تخیلی محسوب نمی‌شود، اما ممکن است به این زودی شما آن را در منطقه خود مشاهده نکنید.

افزایش تقاضای استفاده از ربات

آلستر وستگارث ، مدیرعامل Starship Technologies که به تازگی تحویل دو میلیون محموله را انجام داده، گفت: «تقاضای استفاده از ربات، سربه‌فلک گذاشته است. به نظر من، این تقاضا همیشه وجود داشته، اما حالا در اثر همه‌گیری کرونا، به چشم آمده است». در واقع،Starship بیش از هزار ربات در ناوگان خود دارد، درحالی‌که در سال 2019 تعدادشان تنها 250 ربات بود. صدها ربات دیگر نیز به زودی مستقر خواهند شد. این ربات‌ها در 20 دانشگاه ایالات متحده، غذا تحویل می‌دهند و به زودی 25 دانشگاه دیگر به آن اضافه می‌شوند. همچنین این ربات‌ها در پیاده‌روهای میلتون کینسِ انگلستان، مودستو کالیفرنیا و اولین جایی که شرکت در آن تأسیس شده، یعنی تالین استونی، مشغول به کار هستند.

طراحی ربات‌ها متفاوت است. به عنوان مثال، بعضی چهارچرخه و برخی دیگر شش‌چرخه هستند. اما عموماً برای مسیریابی در پیاده‌روها و حتی عبور خودکار از خیابان‌ها از دوربین، حسگر، GPS و در بعضی مواقع، اسکنرهای لیزری استفاده می‌کنند. سرعت آن‌ها تقریباً پنج مایل در ساعت است.

از طرفی، اپراتورها از راه دور، همزمان چندین ربات را تحت‌نظر دارند. اما به گفته آنان به‌ندرت لازم می‌شود که ربات‌ها ترمز بگیرند یا مانعی را دور بزنند. وقتی رباتی به مقصد می‌رسد، مشتریان کدی را در تلفن همراه خود تایپ می‌کنند، تا درِ آن باز شود و غذایشان را بردارند.

نقاط ضعف ربات‌ها

البته ربات‌ها نقاط ضعفی هم دارند که استفاده از آن‌ها را درحال‌حاضر محدود می‌سازند. آن‌ها الکتریکی هستند و بنابراین باید به طور منظم شارژ شوند. همچنین سرعت‌شان کم است و عموماً در محدوده‌ای کوچک کار می‌کنند که از قبل نقشه آنجا تهیه شده است.

همچنین این ربات‌ها، غیرمنعطف هستند. مثلاً مشتری نمی‌تواند به ربات بگوید که غذا را پشت در بگذارد و این موضوع باعث می‌شود که این ربات‌ها برای شهرهای بزرگی که دارای پیاده‌روهای شلوغی هستند، مانند نیویورک، پکن و سان فرانسیسکو، مناسب نباشند.

اما بیل ری ، تحلیلگر شرکت مشاوره Gartner می‌گوید: «ربات‌ها در محوطه شرکت‌ها یا دانشگاه‌ها یا در شهرک‌های نوسازتر که پیاده‌روهای عریض‌تری دارند، کارآمدتر هستند. ربات‌های تحویل‌دهنده، در مکان‌هایی که بتوان از آن استفاده کرد، به سرعت می‌توانند رشد کنند».

به گفته ری، جز در مواردی که کودکان رباتی را احاطه می‌کنند و سعی می‌کنند آن را گیج کنند، گزارش‌های کمی از مشکلات پیش‌آمده برای ربات‌ها دریافت شده است. شرکتStarship ، در سال 2019 برای مدت کوتاهی خدماتش را در دانشگاه پیتسبورگ متوقف کرد، زیرا یک ربات، دسترسی فردی را که از ویلچر استفاده می‌کرد به رمپ، مسدود کرده بود. اما دانشگاه اعلام کرد که بعد از رفع مشکل از سویStarship ، خدمات آن از سر گرفته شد.

رضایت از عملکرد ربات تحویل غذا

پاتریک شک ، دانشجوی دانشگاه Bowling Green State در اوهایو، سه یا چهار بار در هفته پس از ترک کلاس از ربات Starship غذا دریافت می‌کرد. او گفته است: «ربات به‌موقع ناهار مرا تحویل می‌دهد». دانشگاه و شرکت Starship، برای هربار تحویل غذا 99/1 دلار به علاوه هزینه سرویس، دریافت می‌کنند.

شرکت Rival Kiwibot نیز که دفترهایی در لس آنجلس و مدلین کلمبیا دارد، بیان کرده است که درحال‌حاضر، دارای 400 ربات است که در محوطه دانشگاه‌ها و مرکز شهر میامی، غذا تحویل می‌دهند.

شرکت‌های ارسال محموله نیز فعالیت خود را در این بازار آغاز کرده‌اند. Grubhub به‌تازگی با یک سازنده ربات اهل روسیه به نامYandex شریک شده است، تا 50 ربات را در محوطه دانشگاه اوهایو مستقر کند. هدفGrubhub این است که به‌زودی به دانشگاه‌های بیشتری خدمات بدهد، با این‌حال این شرکت تأکید کرده است که خدمات آن فعلاً از دانشگاه‌ها فراتر نخواهد رفت.
طبق گفته شرکت NPD که در زمینه داده و مشاوره فعالیت می‌کند، سفارشات ارسال غذا در ایالات متحده در پایان ماه ژوئن، 66 درصد افزایش داشته است و روند تقاضای تحویل غذا پس از اتمام همه‌گیری کرونا نیز امکان دارد افزایش پیدا کند، زیرا مشتری‌ها به این خدمات عادت کرده‌اند.

وابستگی به ربات تحویل غذا

جی های کیم ، سرآشپز و مدیر رستوران Miss Kim در آن آربور میشیگان، پس از اینکه غذاخوری‌اش سال گذشته تعطیل شد، به‌شدت به خدمات سیستم تحویل غذای رباتی، متکی شد. کیم کمی قبل از آغاز همه‌گیری کرونا، با یک شرکت ربات محلی به نام Refraction AI شریک شد. او ربات‌ها را به شرکت‌های تحویل محموله که طرف سوم معامله محسوب می‌شود، (مانند DoorDash) ترجیح می‌دهد.

شرکت‌هایی که به مقدار زیادی هزینه بیشتری بابت این کار دریافت می‌کنند و گاهی اگر تحویل‌دهنده کافی نداشته باشند، سفارش‌ها را کنسل می‌کنند. همچنین این شرکت‌ها، هر بار چندین سفارش را ارسال می‌کنند و بنابراین گاهی غذا، سرد به دست مشتری می‌رسد. ربات‌ها در هر سفر، تنها یک سفارش را حمل می‌کنند و تحویل می‌دهند.

کیم گفت: «علاوه بر این، ربات‌ها مشتریان را به هیجان می‌آورند، به‌طوری‌که اغلب از مواجهه با آن‌ها فیلم ارسال می‌کنند. این روش، بامزه و جدید است و نیازی به رودررو شدن با افراد ندارد و باعث رضایت مشتریان است». با اینکه تقاضای تحویل غذا پس از بازگشایی غذاخوری‌اش کاهش یافته است، اما ربات‌ها هنوز 10 سفارش در روز تحویل می‌دهند.

درحالی‌که کیم توانسته است در طول دوران همه‌گیری کرونا، کارکنان خود را حفظ کند، رستوران‌های دیگر در پیدا کردن کارمند دچار مشکل هستند. در نظرسنجی اخیر، 75 درصد از صاحبان رستوران در ایالات متحده به اتحادیه ملی رستوران‌ها گفته‌اند که بزرگ‌ترین چالش آنان، استخدام و حفظ کارکنان است. بسیاری از رستوران‌ها به دنبال پر کردن این خلأ با ربات‌های تحویل‌دهنده هستند.

چالش کمبود راننده

دنیس مالونی ، معاون رئیس و مدیر ارشد دیجیتال پیتزا دومینو می‌گوید: «درحال‌حاضر، هیچ فروشگاهی در کشور، راننده کافی برای تحویل اجناس در اختیار ندارد.»

دومینو در حال همکاری با یک استارتاپ کالیفرنیایی به نام Nuro است که خودروهای بدون راننده آن با ارتفاع 6 فوت با حداکثر سرعت 25 مایل بر ساعت در خیابان و نه پیاده‌روها، حرکت می‌کنند. Nuro در حال آزمایش ربات تحویل غذا و خواروبار در شهرهای هاستون ، فونیکس و مونتین ویو است.

مالونی گفته است: «مسئله این نیست که آیا ربات‌ها غذاهای بیشتری را تحویل خواهند داد، بلکه پرسش اصلی این است که چه زمانی این کار را خواهند کرد؟» او فکر می‌کند شرکت‌هایی مانند دومینو، به اقتضای مکان، بالاخره از ترکیبی از ربات‌ها و انسان‌ها استفاده خواهند کرد. برای مثال، ربات‌هایی را که در پیاده‌رو حرکت می‌کنند، می‌توان در یک پایگاه نظامی به خدمت گرفت، درحالی‌که ربات‌های Nuro برای مناطق حومه، ایدهآل هستند. رانندگی در بزرگراه‌ها به نیروی کار انسانی واگذار خواهد شد.

مالونی اظهار داشت: «هزینه استفاده از سیستم‌های Nuro درحال‌حاضر گران‌تر از استفاده از راننده‌های انسانی است. اما با رونق این فناوری و اصلاحات بیشتر آن، هزینه‌ها کاهش خواهند یافت.»

هزینه ربات تحویل غذا

هزینه ربات‌هایی که در پیاده‌رو حرکت می‌کنند، حدوداً پنج هزار دلار یا کمتر است. به همین دلیل، در صورت استفاده از آن‌ها، هزینه به‌کارگیری نیروی انسانی برای تحویل محموله کاهش می‌یابد. در حقیقت، متوسط درآمد سالانه رانندگان Grubhub بر طبق وب‌سایت Indeed.com، 47650 دلار است.

البته باید گفت ربات‌ها همیشه هم باعث نمی‌شوند فرصت‌های شغلی تحویل کالا از دست بروند. در برخی موارد به ایجاد شغل نیز کمک می‌کنند. پیش از استفاده از ربات‌های Starship، دانشگاه Bowling Green از غذاخوری‌های دانشگاه، غذا ارسال نمی‌کرد. جان زاکریچ ، سخنگوی امور تغذیه دانشگاهBowling Green گفته است: «از زمان به‌کارگیری ربات‌ها، این دانشگاه بیش از 30 نفر را به عنوان واسطه بین آشپزخانه و ربات، استخدام کرده است.»

برندان ویچر ، تحلیلگر فناوری شرکت مشاوره Forrester در خصوص ربات تحویل غذا می‌گوید: «محقق شدن سیستم تحویل ربات مشابه سیستم شرکت Jetsons، هیجان‌انگیز است. اما این ربات‌ها باید ثابت کنند که چه مزایایی نسبت به دیگران دارند. تحقق سیستم تحویل ربات مشابه، ممکن است که شکل دیگری به خود بگیرد، اما اکنون، زمان و مکان مناسبی برای شرکت‌ها است، تا ربات‌ها را آزمایش کنند و از آن‌ها بیاموزند و ارزیابی‌هایشان را انجام دهند.»

به نظر شما ربات‌ها در تسهیل چه اموری می‌توانند به انسان‌ها کمک کنند؟

جدیدترین اخبار هوش مصنوعی ایران و جهان را با هوشیو دنبال کنید