با شتاب گرفتن تغییرات فناوری، نیاز فوری به حمایت از سیستمهای آموزشی برای مدیریت فرصت‌ها و ریسک‌های جدید احساس می‌شود. اگر به درستی مدیریت شود، فناوری، به‌ویژه هوش مصنوعی (AI)، فرصتی منحصر به فرد برای کمک به سیستمهای آموزشی در تحقق آموزش 4.0 فراهم می‌آورد؛ رویکردی که بر توسعه توانایی‌ها، مهارت‌ها، نگرش‌ها و ارزش‌های مناسب برای آینده تمرکز دارد. این چارچوب جامع که توسط یک ائتلاف جهانی از کارشناسان آموزشی، سیاست‌گذاران و رهبران کسبوکار توسعه یافته است، تحولات کلیدی لازم در آموزش ابتدایی و متوسطه را برای بهبود نتایج آموزشی مشخص می‌کند. با این حال، چالش‌ها و ریسک‌هایی برای معلمان و یادگیرندگان وجود دارد که باید به آن‌ها پرداخته و برطرف شوند تا وعده فناوری آموزشی محقق شود.
ادغام فناوری‌های نوظهور در آموزش، به‌ویژه هوش مصنوعی، پتانسیل عظیمی برای انقلاب در روش‌های تدریس، شخصی‌سازی تجربیات یادگیری و بهینه‌سازی فرآیندهای اداری دارد. هوش مصنوعی می‌تواند در ارائه محتوای متنوع و انجام وظایف اداری کمک کند، اما فرآیند پیچیده تسهیل یادگیری نیاز به فراتر از صرف انتشار اطلاعات دارد. هوش مصنوعی باید به‌عنوان ابزاری برای تقویت نقش معلم عمل کند، نه جایگزینی برای آن. با آزاد کردن معلمان از وظایف روزمره، هوش مصنوعی به آن‌ها این امکان را می‌دهد که بر ایجاد روابط، درک نیازهای فردی دانش‌آموزان و تقویت انگیزه تمرکز کنند. این هم‌افزایی نه‌تنها اثربخشی تدریس را بهبود می‌بخشد، بلکه عنصر انسانی ضروری در آموزش را نیز مورد تأکید قرار می‌دهد.
