۱۰ ترند داغِ هوش مصنوعی در سال ۲۰۳۰

در این نوشتار به بررسی ۱۰ ترند داغِ هوش مصنوعی می‌پردازیم که به اعتقاد کاربران ماشین‌های هوشمند، در سال ۲۰۳۰ به وقوع می‌پیوندند.

 

۱	لباس‌های رباتیک	طبق پیش‌بینی ۷۶ درصد از مصرف‌کنندگان، در این سال شاهد عرضه لباس‌های رباتیک هوشمندی خواهیم بود که مراقب هستند بدن حالت عادی خود را ( در هنگام راه‌رفتن و غیره) حفظ کند.
۲	فرشته‌های نگهبان	سه‌چهارم از مصرف‌کنندگان بر این باورند که این ربات‌ها به آن‌ها در فریفتن دوربین‌های نظارتی کمک می‌کنند و مانع جاسوسی الکترونیک می‌شوند.
۳	ربات‌های نگهبان محله	۷۸ درصد از مصرف‌کنندگان معتقدند سرویس‌های نظارت الکترونیک، ورود غیرقانونی افراد به حریم محله را به اطلاع پشتیبان‌ها می‌رسانند.
۴	ربات‌های پایدار	در آینده شرایط آب‌وهوایی بسیار نامساعد خواهد بود. ۸۲ درصد از مصرف‌کنندگان بر این باورند که در آینده دستگاه‌های هوشمند داده‌های مربوط به وضعیت آب‌وهوا را با دستگاه‌های دیگر به اشتراک می‌گذارند و در مورد باران‌های سیل‌آسا و ورود موج گرما هشدار می‌دهند.
۵	تجهیزات هوشمند دورکاری	دورکاری بدون هیچ‌گونه مزاحمتی؛ به اعتقاد ۷۹ درصد از مصرف‌کنندگان بلندگوهای هوشمند دیوارهایی در اطراف خانه و فضای کار ایجاد می‌کنند که مانع ورود هرگونه صدایی به داخل می‌شوند.
۶	توضیح‌دهندگان	از هر ۱۰ نفر، بیش از ۸ نفر بر این باورند که در آینده شاهد سیستم‌های خودکار مدیریت امور مالی خواهیم بود که ما را در جریان نحوه مدیریت سرمایه‌گذاری‌های‌مان قرار می‌دهد.
۷	عاملان اتصال	۸۳ درصد از مصرف‌کنندگان معتقدند سیگنال‌یاب‌های هوشمند کاربران را به‌سمت مناطقی راهنمایی می‌کنند که در آن‌ها امکان اتصال هرچه بهتر به اینترنت وجود دارد.
۸	ربات‌های شرور	۳۷ درصد از کاربران AR/VR خواهان ربات‌های شروری هستند که بتوان آن‌ها را برای دزدی و حمله به دیگران آموزش داد.
۹	تولید‌کنندگان محتوا	در آینده، تولید محتوا برعهده ماشین‌ها خواهد بود. ۶۲ درصد از مصرف‌کنندگان معتقدند کنسول‌های بازی بر مبنای نحوه بازی آنان، بازی‌های کاملاً جدیدی تولید می‌کنند.
۱۰	مدیران هوشمند	از هر ۱۰ نفر حدود ۷ نفر بر این باورند که عاملان هوشمند شبکه‌های اجتماعی نسبت به شخصیت کاربران شناخت پیدا می‌کنند و بر همان مبنا دوستانی را گرد هم می‌آورند که برای سلامت روان و سلامت جسمانی آنان مفید هستند.

عصر ماشین‌های هوشمند و متصل

در عصر ماشین‌های هوشمند، هوش مصنوعی در زندگی روزمره افراد چه مسئولیت‌هایی را بر عهده خواهند گرفت؟

تصور کنید از خواب برخاسته‌اید و چنین احساسی به شما دست می‌دهد که هر روز به‌طرز هیجان‌انگیزی با روز دیگر تفاوت دارد. حال اگر بخشی از این احساس از دستگاه‌های هوشمندی نشئت گرفته باشد که در خانه دارید چه؟ چنین دستگاه‌هایی به‌جای عادی‌سازی روزمرگی‌ها و یکنواخت‌کردن زندگی به شما کمک می‌کنند انتخاب‌های هوشمندانه‌تر و حتی خلاقانه‌تری داشته باشید.

تصور کنید شب قبل، خوب نخوابیده‌اید و مدت‌زمان بیشتری طول می‌کشد تا از رختخواب بیرون بیایید و برای ‌اینکه خواب از سرتان بپرد، آب حمام کمی سردتر از حد معمول است. از سوی دیگر، برای صبحانه قهوه‌ای با کافئین بیشتر برای شما آماده شده است و برای‌ اینکه خواب بهتری داشته باشید لازم است عادات خود را اصلاح کنید و به همین دلیل امروز به‌جای کروسان، برای صبحانه نان سبوس‌دار دارید.

تصور کنید دستیار خودکارتان کارهایی را که باید در طول روز انجام دهید، برای شما مرور می‌کند و در همین زمان، صندلی‌تان خودش را تنظیم می‌کند، تا مطمئن شود بدن دردی که هفته پیش داشتید دیگر به سراغ شما نمی‌آید. پس از اتمام ساعت کاری، از کنار یکی از همسایه‌های‌تان رد می‌شوید که او را نمی‌شناسید و عاملان هوشمندتان به این نتیجه می‌رسند که کاناپه‌ای که او قصد فروشش را دارد دقیقاً همان چیزی است که شما به دنبال آن بودید و سپس شما آن را با قیمتی که ماشین‌ها بر سر آن به توافق رسیده‌اند، خریداری می‌کنید. پس از بازگشت به خانه، مشاور مالی خودکارتان به شما در برنامه‌ریزی تعطیلات کمک می‌کند و رزروهایی (پرواز، هتل و غیره) را به شما پیشنهاد می‌دهد که مناسب خانواده‌ و بودجه‌تان است. بعدازظهر، برنامه‌های تلویزیونی‌ را تماشا می‌کنید که به نحوی هوشمندانه برای شما انتخاب شده‌اند و باورهای سیاسی شما را به چالش می‌کشند. بدون شک، بررسی امور از زاویه‌ دیدی متفاوت جالب است.

آیا در آینده روزهای‌مان اینگونه سپری می‌شود؟ طبق پیش‌بینی Ericsson Research پیشرفت‌های حاصل‌شده در حوزه هوش مصنوعی و فناوری ارتباطات سلولی این امکان را برای ماشین‌های هوشمند و متصل فراهم می‌کند تا به‌صورت ایمن با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. ماشین‌ها جهان را به مکانی تبدیل می‌کنند که بیش از پیش پاسخگوی نیازهای غیرصریح و ضمنی انسان‌ها است.

منظور از هوشمندبودن ماشین‌ها این نیست که آن‌ها شبیه انسان‌ها خواهند بود و دست و پا و صورتی مهربان و خندان خواهند داشت. ماشین‌های هوشمند می‌توانند دستگاه‌هایی سیلیکونی و بدون صورت باشند که کارها را سریع‌تر و اصولی‌تر از انسان‌ها انجام می‌دهند.

درهرصورت، اگر تصور می‌کنید این ماشین‌ها دستگاه‌ها و خدمتگزاران خودکار و ابلهی هستند که بدون فکرکردن از تمامی دستورات شما پیروی می‌کنند، سخت در اشتباهید.

در این تحقیق، ۸ ایده ماشین هوشمند و متصل را (از ماشین‌های انسان‌محور گرفته ماشین‌های منطقی‌تر) در ۱۴ دسته مختلف (در مجموع ۱۱۲ ایده ماشین) به شرکت‌کنندگان معرفی کردیم. در پایان و بر مبنای پاسخ شرکت‌کنندگان به نقش‌هایی رسیدیم که احتمال بیشتری دارد ترند داغِ هوش مصنوعی در دهه آتی باشند. آیا شما با نتایج این تحقیق موافق هستید؟ به نظر شما در آینده‌ای که همه‌چیز هوشمند و متصل است چه چیزی در انتظار ماست؟

لباس‌های رباتیک

ممکن است فکر کنید اگزواسکلت فناوری‌ پیشرفته‌ای (های‌تک) است، اما جالب است بدانید لباس‌های رباتیک یکی از قدیمی‌ترین فناوری‌ها است. از دوره پرکامبرین ارگان‌های زنده برای حمایت و حفاظت از بدن‌هایشان از اگزواسکلت استفاده می‌کردند. انسان‌ها نیز از اواخر قرن نوزدهم برای مدیریت حرکات بدن‌‌شان شروع به استفاده از این فناوری کردند. اما اکنون و با ظهور تراشه‌های ارزان‌قیمت هوش مصنوعی، فناوری‌ باتری‌های جدیدتر و سبک‌تر و شبکه‌های ۵G با تأخیر کمتر، اگزواسکت‌ها به بخشی از زندگی روزمره انسان‌ها تبدیل شده‌اند.

از هر ۱۰ نفر، ۶ نفر بر این باورند که تا سال ۲۰۳۰ شاهد اگزواسکلت‌هایی خواهیم بود که می‌توانند به افراد در تعمیر و نگهداری خانه کمک کنند و به آن‌ها نیرویی ببخشند تا بتوانند هر چیزی را حمل و جابه‌‍جا کنند. بااین‌حال، کاربران اولیه سراسر جهان معتقدند که یکی دیگر از قابلیت‌های این فناوری از اهمیت به‌مراتب بیشتری برخوردار است؛ ۷۶ درصد از مشارکت‌کنندگان در این پژوهش بر این باورند که در آینده لباس‌های رباتیک هوشمندی خواهیم داشت که کمک می‌کنند بدن در حین انجام کارهای روزانه در حالت صحیح قرار بگیرد. نیمی از مشارکت‌کنندگان علاقه خود را برای داشتن چنین لباس‌هایی اعلام کردند.

۷۱ درصد از مشارکت‌کنندگان بر این باورند که در آینده شاهد دستگاه‌های ورزشی سبک و تاشویی خواهیم بود که دستورهای غذایی شخصی‌سازی‌ شده را به وسایل پخت‌وپز خانگی ارسال می‌کنند. توجه فناوری‌های آتی بر سلامت افراد به‌خوبی در این مورد نمایان است.

جالب است بدانید که ظاهراً شهرنشینان مدرن، قدرت را در توانایی کنترل فناوری‌ها می‌بینند. طبق پیش‌بینی ۷۱ درصد از پاسخ‌دهندگان تا سال ۲۰۳۰ دستیاران هوشمندی خواهیم داشت که گفته‌های ما را به کُد تبدیل می‌کنند و امکان برنامه‌نویسی هرگونه دستگاهی را برای ما فراهم می‌کنند. شاید در آینده ذهن آدمی بتواند رویای ارتقای بدن را محقق کند.

از هر ۱۰ نفری که تمایل به استفاده از لباس‌های رباتیک دارند، ۴ نفر معتقدند بسیار مهم است که دستگاه‌ها داده‌ها را با دیگران به اشتراک نگذارند.

فرشته‌های نگهبان

زندگی پر از خطرات پیش‌بینی نشده است و به همین دلیل، استفاده از فناوری برای حفاظت از خود ایده‌ای مطلوب برای بسیاری از افراد است. درواقع، ۳۰ درصد از مشارکت‌کنندگان معتقدند که هر ۸ ایده فرشته‌ نگهبان تا سال ۲۰۳۰ تحقق می‌یابند.

به بیان دقیق‌تر، ۷۵ درصد از مشارکت‌کنندگان بر این باورند که تا سال ۲۰۳۰ شاهد ردیاب‌های شبکه‌ای اقلام خواهیم بود؛ چنین ردیاب‌هایی می‌توانند اشیای سرقت‌شده و یا چیزهایی را که دیگران امانت گرفته و پس نیاورده‌اند، ردیابی کنند. بسیاری از مشارکت‌کنندگان تمایل خود به استفاده از چنین ماشین‌هایی را اعلام کردند. برای درک هرچه بهتر چنین دنیایی کافی است تصور کنید تمامی متعلقات‌تان قابلیتی مثل «تلفن همراه مرا پیدا کن» دارند.

البته نباید از اهمیت داده‌ها غافل شویم و توجه داشته باشیم که اهمیت آن‌ها طی دهه‌های آتی نیز بیشتر می‌شود. سه‌چهارم از پاسخ‌دهندگان اظهار داشتند ظرف ۱۰ سال آینده شاهد محافظان حریم خصوصی خواهیم بود که دوربین‌های نظارتی را فریب می‌دهند، مانع جاسوسی الکترونیک می‌شوند و به‌منظور کاهش دیجیتال فوت‌پرینت‌‌ دستگاه‌های شخصی را مدیریت می‌کنند. در همین زمان، همانگونه که افراد می‌توانند اشیاء و وسایل را ردیابی کنند، اشیاء و وسایل نیز می‌توانند انسان‌ها را ردیابی کنند. ۷۰ درصد از مشارکت‌کنندگان اظهار داشتند تا سال ۲۰۳۰ شاهد دستگاه‌هایی خواهیم بود که می‌توانند از آنان در مقابل هرگونه ابزار و دستگاهی که قصد دارد از طریق اتصال آن‌ها را ردیابی کند، محافظت کنند.

[blockquote footer=””]۷۵ درصد (معادل سه چهارم) پاسخ‌دهندگان اظهار داشتند در آینده شاهد محافظان حریم خصوصی خواهیم بود که دوربین‌های نظارتی را فریب می‌دهند، مانع جاسوسی الکترونیک می‌شوند و به منظور کاهش دیجیتال فوت‌پرینت ‌‌ دستگاه‌های شخصی را مدیریت می‌کنند.[/blockquote]

حال اگر دستگاه قصد داشته باشد از فرد دیگری در مقابل‌ شما محافظت می‌کند چه؟ یک‌سوم از مشارکت‌کنندگان تمایل خود را به استفاده از بازرس‌های شخصی هوشمند اعلام کردند؛ این بازرس‌ها داده‌های نظارتی آنلاین را جمع‌آوری کرده و جاسوسی اعضای خانواده، همسایگان و افرادی را می‌کنند که مشکوک به نظر می‌رسند. جالب است بدانید حدود یک‌سوم از مشارکت‌کنندگان اظهار داشتند این ترند داغِ هوش مصنوعی می‌تواند تأثیر منفی بر آن‌ها داشته باشد. باتوجه‌به همین موضوع، ردیاب‌های شبکه‌ای اقلام قابل‌اعتمادتر هستند و ۵۳ درصد از مشارکت‌کنندگان تمایل خود را به استفاده از آن‌ها ابراز داشتند و تنها ۱۷ درصد معتقد بودند چنین فناوری‌ای می‌تواند تأثیر منفی بر آن‌ها داشته باشد.

بااین‌حال، به نظر می‌رسد اثرات منفی دیگر فرشته‌های نگهبان بیشتر از این باشد. برای مثال، حدود یک‌چهارم از مشارکت‌کنندگان معتقدند نانوبات‌هایی که برای مبارزه با سلول‌های سرطانی و سایر ویروس‌ها در خون وجود دارند، از طریق داده‌هایی که با نانوبات‌های افراد دیگر به اشتراک می‌گذارند می‌توانند، اثرات بد‌تری بر آن‌ها داشته باشند.

جالب است بدانید دو‌سوم از افرادی که خواهان استفاده از فرشته‌های نگهبان بودند اعتقاد داشتند چنین فناوری‌ای می‌تواند آثار مخربی بر آن‌ها داشته باشند.

ربات‌های نگهبان محله

اگر نمی‌توانی شکست‌شان دهی، به آن‌ها ملحق شو. اگر از فناوری‌ای‌ علیه‌تان استفاده می‌شود، می‌توانید از فناوری‌های دیگر برای مقابله با آن‌ها استفاده کنید. ۷۸ درصد از مشارکت‌کنندگان بر این باورند یکی از ترند داغِ هوش مصنوعی تا سال ۲۰۳۰، ربات‌های نگهبان محله خواهد بود که علاوه بر محافظت از خانه، در مورد متجاوزانی که در همان حوالی هستند به دیگر سرویس‌های نظارتی هشدار می‌دهند.

افزایش شهرنشینی چالش‌های زیادی پیش روی شهرهای بزرگ جهان قرار می‌دهد و همزمان، بسیاری از محله‌ها سعی در ایجاد محیطی آرام و امن دارند. چنان‌چه ماشین‌های متصل بتوانند به‌صورت مشترک از محله مراقبت کنند، می‌توان دستاوردهای زیادی را انتظار داشت. ۷۴ درصد از مشارکت‌کنندگان بر این باورند که تا سال ۲۰۳۰ شاهد دستگاه‌های باغبانی (نظیر ماشین‌های چمن‌زنی) خواهیم بود که به‌صورت خودکار و با همکاری یکدیگر فضاهای مشترک را پاکیزه نگه می‌دارند.

[blockquote footer=””]۷۸ درصد یا به عبارتی از هر ۱۰ نفر ۸ نفر بر این باورند که در آینده شاهد سرویس‌های نظارت الکترونیکی خواهیم بود که علاوه بر محافظت از خانه، در مورد متجاوزانی که در همان حوالی هستند به دیگر سرویس‌های نظارتی هشدار می‌دهند.[/blockquote]

آینده‌ای را تصور کنید که در آن فناوری‌ انسان‌ها را ملزم به همکاری با ربات‌ها می‌کند؛ در اینجا منظور ارتباط صرف در شبکه‌های اجتماعی نیست بلکه در محل‌های زندگی‌ است. تعاملات انسانی (و نه فقط سرویس‌های خودکار) لازمه حیات جوامع هستند. با وجود این، ماشین‌ها می‌توانند نقش‌های بی‌شماری در این حیطه ایفا کنند. برای نمونه، سیستم‌های مبادله‌ای را در نظر بگیرید که در آن اعضای جامعه بر مبنای ارزشی که هوش مصنوعی محاسبه کرده است به تبادل اقلام و اشیاء می‌پردازند. از هر ۱۰ نفر ۷ نفر معتقد است که ظرف ۱۰ سال آینده از فن‌آوری‌های پیشرفته برای ساختن سبک زندگی پایدار و ایجاد انسجام در جامعه استفاده می‌شود.

با این حال، لازمه تحقق چنین سیستمی این است که کاربران به ربات‌ها اجازه دهند به نمایندگی از آن‌ها در مبادلات حضور پیدا کنند. ۴۳ درصد از دوست‌داران ربات‌های نگهبان محله اعلام کردند حاضرند اطلاعات هویتی خود را در اختیار دستگاه‌هایی قرار دهند که می‌توانند (در موارد کلی‌تر) به نمایندگی از آن‌ها وارد عمل شوند. این موارد شامل چانه‌زنی در مورد میزان اجاره‌بها، استفاده از کارت‌های اعتباری و حتی شرکت در انتخابات می‌شود.

شاید مطمئن‌ترین نگهبانان محله ساکنانی باشند که با عاملان هوش مصنوعی ادغام می‌شوند. امروزه، نزدیک به یک سوم از کسانی که در دنیاهای مجازی ساکن هستند،  به بیان ساده، کاربران AR/VR، معتقدند می‌توانند روزی را تصور کنند که ذهن خود را بارگذاری کرده و خودشان به نوعی عامل هوش مصنوعی تبدیل شده‌اند. از هر ۱۰ نفری که نه از AR/VR استفاده می‌کنند و نه قصد استفاده از آن‌ها را دارند ۱ نفر اظهار داشته چنین آینده‌ای اصلاً به دور از ذهن نیست.

ربات‌های پایدار

یکی دیگر از ترند داغِ هوش مصنوعی در سال ۲۰۳۰، مفهوم ربات‌های پایدار است. بحران آب‌و‌هوا و تأثیرات آن بر نسل‌های آینده باعث دلسردی ما شده و احساس می‌کنیم انجام هرگونه اقدامی برای حل این بحران، دشوار است. بااین‌حال، جوامعی که به سوخت‌های فسیلی وابسته هستند، باید مصرف انرژی خود را کاهش دهند. طبق پیش‌بینی ۸۴ درصد از مشارکت‌کنندگان تا سال ۲۰۳۰، تلفن‌های هوشمند، دستگاه‌های پوشیدنی و لوازم خانگی با به اشتراک‌گذاری نیروی برق با دیگر دستگاه‌ها و هم‌چنین شارژشدن در ساعاتی به‌غیر از ساعات اوج مصرف به ذخیره این انرژی کمک می‌کنند.

یکی دیگر از راه‌های صرفه‌جویی در مصرف، تولید برق پایدار در خانه است و شاید بتوان این گزینه را عملی کرد. درحقیقت، ۸۳ درصد از مشارکت‌کنندگان بر این باورند که تا سال ۲۰۳۰ باتری‌های خودشارژشونده که از منابع مختلفی ازجمله خورشید، حرکت و جنب‌وجوش، باران و ضایعات انرژی تولید می‌کنند در دسترس قرار خواهند گرفت. احتمالاً تقاضا برای منابع انرژی خودپایدار بالا خواهد بود، زیرا از هر ۱۰ نفر ۶ نفر خواهان استفاده از باتری‌های خودشارژشونده بودند. به‌طورکلی، مشارکت‌کنندگان تمایل زیادی به ذخیره و صرفه‌جویی در مصرف انرژی دارند و بیش از نیمی از آن‌ها اظهار داشتند خواهان استفاده از دستگاه‌هایی هستند که انرژی را با دستگاه‌های دیگر به اشتراک می‌گذارند.

[blockquote footer=””]۸۲ درصد از مشارکت‌کنندگان بر این باورند که تا ۱۰ سال آینده تلفن‌های همراه هوشمند و دستگاه‌های پوشیدنی می‌توانند با اشتراک‌گذاری داده‌ها با دستگاه‌های شخصی دیگران در مورد باران‌های سیل‌آسا و ورود موج گرما به افراد هشدار ‌دهند. به گفته نیمی (معادل ۵۰ درصد) از مشارکت‌کنندگان، آن‌ها تمایل دارند تا سال ۲۰۳۰ از دستگاه‌های تصفیه آبی استفاده کنند که بتوانند خود را با آلودگی‌های جدید تطبیق دهند و به‌طور مستمر و از طریق اشتراک‌گذاری داده‌ها با دیگر دستگاه‌های تصفیه روش‌های جدیدی برای تصفیه آب بیاموزند. [/blockquote]

بااین‌حال، بحران آب‌وهوا تنها به مصرف انرژی ختم نمی‌شود و حوزه گسترده‌تری را شامل می‌شود. برای مثال، بسیاری از مشارکت‌کنندگان اظهار داشتند بسیار مهم است که بتوان زندگی روزمره را با شرایط آب‌ و هوایی نامساعد تطبیق داد. بنا به گفته  درصد ۸۲ از مشارکت‌کنندگان تا ده سال آینده تلفن‌های همراه هوشمند و دستگاه‌های پوشیدنی می‌توانند با اشتراک‌گذاری داده‌ها با دستگاه‌های شخصی دیگران در مورد باران‌های سیل‌آسا و ورود موج گرما به افراد هشدار ‌دهند.

و مورد آخر دسترسی به آب است که در عصر حاضر نیز مردم نگران آن هستند. به گفته نیمی از مشارکت‌کنندگان، آن‌ها تمایل دارند تا سال ۲۰۳۰ از دستگاه‌های تصفیه آبی استفاده کنند که بتوانند خود را با آلودگی‌های جدید تطبیق دهند و به‌طور مستمر و از طریق اشتراک‌گذاری داده‌ها با دیگر دستگاه‌های تصفیه روش‌های جدیدی برای تصفیه آب بیاموزند.

تجهیزات هوشمند دورکاری

در طول دوران همه‌گیری ویروس کرونا بخش بزرگی از شهروندان شهرهای بزرگ جهان به دورکاری خو گرفتند. ممکن است برخی افراد دورکاری را نوعی انزوای اجباری تلقی کنند اما، برای برخی از افراد حذف زمان رفت و برگشت به محل کار به‌نوعی موهبت به حساب می‌آید. بااین‌حال، تمامی مشارکت‌کنندگان در این تحقیق بر این باورند که دورکاری چالش‌هایی پیش روی آنان قرار داد که تا پیش از این به آن‌ها برنخورده بودند.

یکی از این چالش‌ها مربوط به هزینه است که تجهیزات هوشمند دورکاری می‌تواند نقش مؤثری در رفع این چالش داشته باشد. طبق پیش‌بینی ۸۴ درصد از مشارکت‌کنندگان تا سال ۲۰۳۰ شاهد کنتورهای برق هوشمندی خواهیم بود که میزان برقی که افراد صرف انجام امور خانه می‌کنند را (برای مثال، مصرف برق مرتبط ازجمله درست‌کردن قهوه و آشپزی) محاسبه می‌کنند.

چالش دیگر، مربوط به مدیریت منصفانه و صادقانه ساعات کاری است. از هر ۱۰ نفر ۸ نفر بر این باورند که تا سال ۲۰۳۰ شاهد زمان‌سنج‌هایی خواهیم بود که به دستگاه‌های دیگر متصل می‌شوند و ساعاتی را که کارمندان از خانه کار کرده‌اند، گزارش می‌دهند. چالش پیچیده‌تری که در زمان دورکاری با آن مواجه هستیم یافتن اتاقی است که بتوان همیشه کارها را از آن انجام داد. ازاین‌روی، فناوری‌ خانه باید بتواند خود را با حالات مختلف فعالیت اعضای خانه تطبیق دهد و بدین ترتیب تنش میان آنان را کاهش دهد.

بلندگوهای هوشمند نمونه‌ای از این فناوری هستند که دیوارهایی در اطراف فضای کار خانه ایجاد می‌کنند که مانع ورود هرگونه صدا به داخل می‌شوند و بدین طریق کارمند دورکار می‌تواند تمام تمرکز خود را بر روی انجام کار بگذارد. بنا به باور ۷۹ درصد از مشارکت‌کنندگان ظرف ده سال آینده چنین فناوری‌ای در دسترس خواهد بود و همین امر، پتانسیل زیاد دستگاه‌هایی با قابلیت انطباق‌پذیری بالا را نشان می‌دهد.

کارمندان، که در حال حاضر بخش بزرگی از نیروهای ادارات را تشکیل می‌دهند اذعان داشتند که به احتمال زیاد در آینده از تجهیزات متصل و هوشمند دورکاری استفاده خواهند کرد. به‌غیر از بلندگوهای هوشمند و کنتورهای برق که پیش از این راجع‌به آن‌ها صحبت کردیم و انتظار می‌رود کُل ۵۴ درصد کارمندان از آن‌ها استفاده کنند، کارمندان به استفاده از برنامه‌ریزهای برقراری تعادل میان کار و زندگی نیز علاقه نشان دادند. درحقیقت، حدود نیمی از مشارکت‌کنندگان اظهار داشتند اگر این ترند داغِ هوش مصنوعی بتواند به آن‌ها کمک کند، تا کارهای خانه را برای تمامی اعضای خانواده برنامه‌ریزی کنند و تنش و اختلافات را در خانه به حداقل برسانند، از آن استفاده خواهند کرد. البته کارمندان بر این باورند که ربات‌های دورکاری نسبت به دیگر کارمندان مشکلات بیشتری خواهند داشت. برای مثال، سه‌چهارم از کارمندان بر این باورند که در آینده شاهد کارسنج‌هایی خواهیم بود که اگر یکی از کارمندان در طول ساعات کاری کارهای غیرمرتبط انجام دهد به کارفرما اطلاع می‌دهند. با وجود این‌، بیش از یک‌سوم آن‌ها معتقدند این فناروی تأثیر منفی بر آنان خواهد داشت. به‌همین‌ترتیب، یکی چهارم از مشارکت‌کنندگانی که معتقدند ظرف ده سال آینده از زمان‌سنج‌های خودکار استفاده خواهد شد نیز اظهار داشتند این فناوری بر آنان تأثیر منفی بر جای خواهد گذاشت.

به‌طورکلی، از هر ۱۰ کارمند ۹ نفر به استفاده از ربات‌های هوشمند و متصل دورکاری علاقه نشان دادند. از هر ۱۰ نفر ۶ نفر نیز بر این باورند که چنین فناوری‌ای می‌تواند بر آنان تأثیر منفی بر جای بگذارد. دورکاری به این معنا نیست که تمامی مشکلات کاری رفع می‌شوند، بلکه این چالش‌ها در اشکال جدیدی ظاهر می‌شوند.

توضیح‌دهندگان

درک نحوه‌ استدلال ماشین‌ها برای بسیاری از افراد تقریباً غیرممکن است. در این ترند داغِ هوش مصنوعی، افرادی  خواستار این هستند که فناوری توضیحی برای تمامی فرایندها، تصمیم‌گیری‌ها و غیره خود ارائه دهد. طبیعتاً، اولین فناوری که به ذهن همه می‌رسد تلفن‌های همراه هوشمند است: ۸۶ درصد از مشارکت‌کنندگان بر این باورند که تا سال ۲۰۳۰، تلفن‌های همراه هوشمند در مورد داده‌های جمع‌آوری شده و موارد کاربرد آن‌ها برای کاربر توضیح می‌دهند. اما آیا این انتظار واقع‌گرایانه است؟ شاید اگر بدانیم اپلیکیشن‌ها چگونه از داده‌های شخصی‌مان استفاده می‌کنند، میزان استفاده از آن را کاهش دهیم.

۴۶ درصد از کسانی که با تلفن‌های هوشمند خود مکالمه می‌کنند، و به‌عبارت‌دیگر کاربرانی که به‌طور مرتب از دستیاران مجازی استفاده می‌کنند، معتقدند تا سال ۲۰۳۰، قانون دستگاه‌های هوشمند را ملزم می‌کند توضیحی در مورد کارهای‌شان ارائه دهند. باتوجه‌به اینکه این گروه از کاربران نسبت به کسانی که نه از دستیاران مجازی استفاده می‌کنند و نه قصد استفاده از آن‌ها را دارند، و تنها ۳۲ درصد از آن‌ها معتقدند که چنین قانونی به مرحله اجرا می‌رسد، شناخت بیشتری از فناوری دارند می‌توان گفت که شاید این قانون در آینده به اجرا درآید.

از حوزه مالی همواره به‌عنوان یکی از حوزه‌هایی یاد می‌شود که درک و مدیریت آن برای بسیاری دشوار است. به همین دلیل، تعجبی ندارد که از هر ۱۰ نفر ۸ نفر بر این باورند که در آینده شاهد سیستم‌های خودکار مدیریت امور مالی خواهیم بود که ما را در جریان نحوه مدیریت سرمایه‌گذاری‌های‌مان قرار می‌دهند.

حوزه‌ دیگری نیز وجود دارد که ربات‌ها می‌توانند در آن نقش‌آفرینی کنند. تصور کنید در سفر به‌ سر می‌برید و راهنمای تور در مورد قدمت و سال تأسیس یکی از بناهای دولتی و ارتفاع مناره یکی از کلیساها توضیح می‌دهد. حال تصور کنید همین راهنما به شما اطلاع می‌دهد که دوچرخه‌سواری جلوی ماشین‌تان است و دانش‌آموزانی که در حال عبور از خیابان هستند، بین ۹ تا ۱۱ سال سن دارند و ممکن است بدون توجه به ترافیک شروع به دویدن کنند. در پایان، تصور کنید همین راهنما به شما اطلاع می‌دهد که ساعات شلوغی خیابان است و در حال ورود به یکی از مناطق شلوغ شهر هستید و بهتر است خودتان فرمان خودرو را در دست بگیرید و در همین لحظه متوجه می‌شوید که این راهنمای کسی نیست جزء خودروی شما. درواقع، ۷۸ درصد از مشارکت‌کنندگان بر این باورند که تا سال ۲۰۳۰، اتومبیل‌های خودکار فقط در ساعاتی که خیابان‌ خلوت است و می‌توانند تصمیمات خود را برای راننده توضیح دهند، کنترل خودرو را در دست می‌گیرند.

از میان افرادی که معتقدند ظرف ده سال آینده اپلیکیشن‌های موبایل (که قادر به توضیح فرایندهای خود هستند یا به عبارتی «توضیح‌دهندگان»)، سیستم‌های مدیریت امور مالی و خودروهای خودمختار در دسترس خواهند بود، تقریباً نیمی از آن‌ها اظهار داشتند که از این فناوری‌ها استفاده خواهند کرد. اما کاربران دستیاران مجازی نسبت به کسانی که نه از دستیاران مجازی استفاده می‌کنند و نه قصد استفاده از آن‌ها دارند علاقه بیشتری به این ربات‌های توضیح‌دهنده نشان دادند و همین امر گواه این مطلب است که برقرای تعامل با فناوری به کسب شناخت و دانش بیشتر از آن به ما کمک می‌کند.

عاملان اتصال

طی یک سال گذشته، مصرف‌کنندگان سراسر جهان به‌خوبی به اهمیت عاملان اتصال به‌عنوان یک زیرساخت اجتماعی پی بردند. کماکان، بسیاری برای اتصال به اینترنت به مشکل می‌خورند و آنتن‌دهی شبکه‌های سلولی همیشه عالی نیست. با وجود این‌، مصرف‌کنندگان معتقدند که با گذشت زمان، عاملان اتصال، ترند داغِ هوش مصنوعی هستند و دستگاه‌ها می‌توانند به نحوی هوشمندانه و با استفاده از اینترنت وای‌فای، شبکه‌های سلولی و اتصال بدون اختلال، خود را با هر نوع سیگنالی تطبیق دهند. درواقع، طبق پیش‌بینی ۴۰ درصد از مشارکت‌کنندگان تا سال ۲۰۳۰، هر ۸ ایده ماشینی که ارائه دادیم تحقق می‌یابند، این گروه به تحقق اتصال بیش از انواع دیگر ماشین‌های هوشمند و متصل امیدوارند.

البته کاربران AR/VR بیشتر به تحقق این فناوری امیدوارند: ۴۷ درصد از آن‌ها بر این باورند که ظرف ده سال آینده عاملان اتصال، بیشتر به‌خاطر شرایط و مقتضیات عملکرد AR/VR، به حقیقت خواهند پیوست.

امروزه، از اپلیکیشن‌های AR/VR درون فضاهای بسته استفاده می‌شود و ۸۶ درصد از کاربران انتظار دارند اتصال خانگی به‌لطف نقاط دسترسی که به‌صورت خودکار دستگاه‌های خود را بدون نیاز به هیچ‌گونه راه‌اندازی (setup) به فیبر، کابل و شبکه ۵G و وای‌فای متصل می‌کنند تا حد چشمگیری بهبود پیدا کند.

به‌محض دست‌یابی به فناوری اتصال بدون اختلال، می‌توانیم آن را در فضاهای باز نیز به کار گیریم. دومین سرویسی که کاربران بیشتر انتظار دارند تا سال ۲۰۳۰ به تحقق بپیوندد، سیگنال‌یاب‌های هوشمند هستند که کاربر را به‌سمت مناطقی راهنمایی می‌کنند که درآن‌ها امکان اتصال هرچه بهتر به اینترنت وجود دارد. درواقع، ۸۳ درصد از مصرف‌کنندگان برای این باورند که این فناوری تا سال ۲۰۳۰ در دسترس خواهد بود.

بااین‌حال، ماشین‌های هوشمند باید بتوانند فارغ از محل حضور شما، امکان اتصال بدون اختلال به اینترنت را فراهم کنند. ازاین‌روی، از هر ۱۰ نفر ۸ نفر بر این باورند که در آینده شاهد شتاب‌دهنده شبکه‌محور دستگاه خواهیم بود که به نحوی هوشمندانه عملکرد دستگاه را ارتقاء می‌بخشند.

همان‌گونه که در گزارش ترندهای سال ۲۰۱۹ نیز اشاره کردیم تا سال ۲۰۳۰، اینترنت حواس (AR/VR) تا حد چشمگیری ارتقا پیدا می‌کنند و تا آن زمان حواس‌های دیگر نظیر لامسه، بویایی و چشایی را نیز پوشش می‌دهد. برای تحقق این چشم‌انداز، اتصال باید به‌اندازه‌‌ای هوشمند باشد که مطمئن شود کاربران با حواس‌های غیرهمزمان و تأخیر شبکه مواجه نمی‌شوند. احتمالاً کاربران AR/VR بیشتر با چنین مشکلاتی آشنایی دارند، زیرا ۹۵ درصد از آن‌ها تمایل خود برای استفاده از ربات‌های اتصال را اعلام کردند. بااین‌حال، از هر ۱۰ نفر ۶ نفر معتقدند عاملان اتصال بر آن‌ها تأثیر منفی خواهند داشت. در مقابل، فقط ۳۷ درصد از کسانی که نه از AR/VR استفاده می‌کنند و نه قصد استفاده از آن‌ها دارند معتقدند که این فناوری بر آنان تأثیر منفی خواهد داشت. همین امر نشان می‌دهد نحوه ارتقای اتصال و استفاده از داده‌های شخصی از اهمیت بالایی برخوردار است.

ربات‌های شرور

برخی افراد به استفاده نادرست از فناوری به چشم فرصت می‌نگرند. یک مَثَل قدیمی متعلق به قرن شانزدهم می‌گوید: «آنچه یکی را نوش است دیگری را نیش است»؛ این مَثَل در دنیای دیجیتال کنونی نیز صدق می‌کند. افرادی که چشم دیدن دیگران را ندارند می‌توانند از فناوری دیجیتال علیه آن‌ها استفاده کنند. به‌عبارت‌دیگر، در آینده شاهد محصولات دیجیتالی خواهیم بود که توانایی و یا حتی قصد آسیب‌ رساندن به دیگران را دارند. در این بخش به ترند داغِ هوش مصنوعی  سال ۲۰۳۰ می‌پردازیم که از آن با نام ربات‌های شرور یاد می‌کنیم. ۹۳ درصد از مشارکت‌کنندگان بر این باورند که تا سال ۲۰۳۰ حداقل یک نوع از این ربات‌های شرور در دسترس خواهد بود.

این نتایج می‌تواند زنگ خطری برای همگان باشد. ظاهراً برخی از کاربران AR/VR به آن‌ها به‌چشم یک فرصت می‌نگرند، شاید به این دلیل که آن‌ها در همین زمان نیز به‌راحتی در حوزه‌های دیجیتال در گشت‌و‌گذارند. دو‌سوم از این افراد تصمیم دارند برای نیل به مقاصد خود از ربات‌های شرور استفاده کنند. در مقابل، تنها یک‌چهارم از کسانی که نه از AR/VR استفاده می‌کنند و نه قصد استفاده از آن‌ها دارند خواهان استفاده از چنین ربات‌هایی هستند.

درحقیقت، ربات شروری که بیشترین طرفدار را دارد، رباتی است که مالک بتواند آن را به‌نحوی آموزش دهد که دست به سرقت بزند و یا در خیابان به دیگران حمله‌ور شود؛ به‌عبارت‌دیگر، ۳۷ درصد از کاربران AR/VR خواهان استفاده از چنین رباتی هستند. علاوه بر این، تقریباً یک‌چهارم از آن‌ها خواهان استفاده از دستگاه‌های هوش مصنوعی‌ای هستند که بتوانند اطلاعات کارت‌های اعتباری و کارت‌های هوشمند را به سرقت ببرند، قفل خودروهای برقی را بشکنند، اجناس ماشین‌های فروش خودکار را به‌طور کامل به سرقت ببرند و تلفن‌های هوشمند را هک کنند. علاوه بر این، همین تعداد از مشارکت‌کنندگان خواهان استفاده از ربات‌های مواد فروش و اموال مسروقه هستنند که بتواند در صورت گیرافتادن از طریق رمزنگاری درجه نظامی با مالک خود ارتباط برقرار کند. شاید برخی بر این باور باشند فناوری بی‌‌تقصیر و بی‌طرف است، اما باید توجه داشته باشید که در هر دو موردی که توضیح دادیم انسان‌هایی که تملک ربات‌ها را در اختیار دارند، نیات شوم دارند.

به گفته ۷۷ درصد از مشارکت‌کنندگان ربات‌های شرور شبکه‌هایی رباتیک با قابلیت هک‌کردن هستند که برای نفود و تسلط بر اطلاعات حساب‌های کاربری‌تان (logins) رفتارهای دستگاه‌ها را یاد می‌گیرند. بسیاری بر این باورند که ایده ربات شرور تا سال ۲۰۳۰ به تحقق خواهد پیوست.

[blockquote footer=””]از هر ۱۰ نفر ۷ نفر ( معادل ۷۷ درصد) بر این باورند شبکه‌های رباتیک با قابلیت هک کردن برای نفود و تسلط بر اطلاعات حساب‌های کاربری‌تان (logins) رفتارهای دستگاه‌ها را یاد می‌گیرند. [/blockquote]

درضمن، طبق پیش‌بینی سه‌چهارم از مشارکت‌کنندگان تا سال ۲۰۳۰، ربات‌های فیشینگ شبکه‌ نیز در دسترس خواهند بود؛ این ربات‌ها قادرند با مبنای تحلیل رفتارها، ویدئوها و تصاویر آنلاین‌تان، حمله‌های شخصی‌سازی شده علیه شما ترتیب دهند و از شما کلاهبرداری کنند.

بر مبنای همین پیش‌بینی‌ها، ضرورت تدوین یک چارچوب استاندارد اخلاقی برای هوش مصنوعی به‌شدت احساس می‌شود.

تولیدکنندگان محتوا

در حال حاضر، ربات‌های خودکار وب‌سایت‌ها را از زبانی به زبان دیگر ترجمه می‌کنند و متون خبری را جمع‌آوری و ویرایش می‌کنند. سؤالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که آیا تا سال ۲۰۳۰، کماکان رسانه‌های جمعی و دیجیتال را انسان‌ها تولید می‌کنند یا ماشین‌های هوشمند و متصل، تولیدکنندگان محتوا خواهند بود؟

نتایج تحلیل کاربران پیرامون ترند داغِ هوش مصنوعی در شهرهای بزرگ جهان نشان می‌دهد رقابتی میان انسان و ماشین بر سر تولید رسانه شکل گرفته است. بااین‌حال، خیلی زود است که بتوانیم برنده این رقابت را اعلام کنیم. در این پژوهش هشت ایده تولید رسانه را بررسی کردیم و درنهایت مشخص شد از هر ۵ نفر، ۱ نفر انسان را بر هوش مصنوعی ترجیح می‌داند و از هر ۵ نفر ۱ نفر نیز هوش مصنوعی را بر انسان ترجیح می‌داد.

در تولید موسیقی کماکان انسان‌ها از محبوبیت بیشتری برخوردارند؛ به‌عبارت‌دیگر، ۶۵ درصد از مشارکت‌کنندگان ترجیح می‌دهند انسان‌ها موسیقی‌های مشهور و محبوب را بنویسند و اجرا کنند. جالب است بدانید کاربران AR/VR از این قاعده مستثنا هستند؛ به بیان دقیق‌تر، ۴۷ درصد از آنان هوش مصنوعی را بر انسان ترجیح می‌دهند و احتمالاً دلیل این علاقه شهرت بازی‌های ریتمیک در VR است. با‌این‌حال، به‌غیر از موسیقی، تولید رسانه در سیطره خلاقیت انسان‌ها است و ۶۰ درصد از مشارکت‌کنندگان تولیدکنندگان فیلم (انسان) را بر هوش مصنوعی ترجیح می‌دهند.

در مقابل، ۶۲ درصد از مشارکت‌کنندگان ترجیح می‌دهند کنسول‌های بازی بر مبنای نحوه بازی آنان بازی‌های جدیدی طراحی کنند. علاوه بر این، ۵۷ درصد می‌خواهند به‌صورت مستقیم از تبلیغات (و نه فروشندگان) مشاوره بگیرند. برای مثال، تبلیغات مربوط به عضویت در باشگاه می‌تواند به ورزشکار در مورد کفش‌ها و لباس‌های ورزشی مشاوره دهند.

[blockquote footer=””]از هر ۱۰ نفر ۶ نفر (معادل ۶۲ درصد) ترجیح می‌دهند کنسول‌های بازی بر مبنای نحوه بازی‌شان بازی‌های جدیدی طراحی کنند. [/blockquote]

این تفکر که رسانه، به‌ویژه در حوزه تولید، تا حد زیادی به‌صورت خودکار در‌می‌آید، فراگیر شده است؛ سه‌چهارم از مشارکت‌کنندگان بر این باورند که تبلیغات مشاوره‌دهنده که پیش از این راجع به آن‌ها صحبت کردیم تا سال ۲۰۳۰ در دسترس خواهند بود. طبق پیش‌بینی همین تعداد کارگزاری‌های رسانه‎های شخصی که رسانه‌های شخصی‌سازی شده برای موسیقی، فیلم، کتاب، بازی و خبر تولید می‌کنند، تا سال ۲۰۳۰ در دسترس خواهند بود.

افزون بر این، از هر ۱۰ نفر، ۶ نفر بر این باورند که در آینده شاهد موسیقی‌دانان هوشمندی خواهیم بود که در هیت‌چارت‌ها بهتر از انسان‌ها عمل می‌کنند، البته تعداد افرادی کمی به تحقق این فناوری امیدوارند.

مدیران هوشمند

دستگاه‌های الکترونیکی ما پیوسته اطلاعاتی راجع‌به ما جمع‌آوری می‌کنند. به‌مرور زمان، چنین دستگاه‌هایی با تکیه بر این داده‌ها شناخت بیشتری (حتی بیشتر از خودمان) از ما پیدا می‌کنند. انسان‌ها فراموش‌کار هستند، اما ماشین‌های هوشمند و متصل حافظه نامحدودی دارند. ازاین‌روی، با گذشت زمان فناوری خودکار بهتر می‌تواند به ما مشاوره دهد تا جایی‌که برای بسیاری راحت‌تر خواهد بود که به‌جای فکرکردن به راه‌حلی جایگزین به توصیه‌های ماشین عمل کنند.

بیشتر توصیه‌هایی که ماشین‌ها به ما ارائه می‌دهند، توصیه‌های خاص و جنجال‌برانگیز نخواهند بود. برای مثال، ۷۶ درصد از مشارکت‌کنندگان بر این باورند که تا سال ۲۰۳۰ شاهد مدیران هوشمند امور خانه خواهیم بود که تمامی دستگاه‌های الکترونیکی شخصی و مشترک اعضای خانواده را برای راحتی هرچه بیشتر خانواده راهنمایی و هدایت می‌کنند. برای مثال، شاید این ماشین‌ها بتوانند روزی که بیش از اندازه خوابیده‌اید و چند دقیقه بیشتر زیر دوش مانده‌اید دستگاه قهوه‌ساز را کمی دیرتر به کار بیندازند.

با وجود این‌، برخی از این توصیه‌ها می‌تواند آزاردهنده باشد و این حس را به شما القاء کند که دستگاه‌های هوشمند و متصل شما برای شما ادای رئیس‌ها را درمی‌آورند. طبق پیش‌بینی ۷۴ درصد مشارکت‌کنندگان در آینده شاهد دستگاه‌های پوشیدنی خواهیم بود که میزان مصرف الکل شما را بررسی می‌کنند و اگر بیش از اندازه نوشیده باشید کارت اعتباری و خودروی‌تان را مسدود می‌کنند.

این رئیس‌بازی‌ می‌تواند به محیط کار هم انتقال پیدا کند؛ به‌بیان‌دیگر، ۲۷ درصد از مشارکت‌کنندگان تمایل به استفاده از مشاور هوش مصنوعی در محیط کار دارند و ۲۶ درصد مشارکت‌کنندگان قصد استفاده از این مشاوران را ندارند. جالب است بدانید کارمندان نسبت به گروه‌های دیگر تمایل بیشتری به استفاده از این مشاوران دارند و ۳۱ درصد از آن‌ها به استفاده از آن‌ها علاقه دارند. در مقابل، ۲۱ درصد از دانش‌آموزان نیز تمایل به استفاده از این مشاوران دارند و همین امر نشان می‌دهد نسل‌ جوان ممکن است نسبت به کارمندان عصر حاضر علاقه کمتری به این ترند داغِ هوش مصنوعی داشته باشند.

چنین ایده‌های متفاوتی ممکن است در آینده بیشتر هم از هم فاصله بگیرند؛ از میان افرادی که تمایل دارند از مشاور هوش مصنوعی در محیط کاری استفاده کنند، ۷۱ درصد تمایل بیشتری دارند تا در سال ۲۰۳۰ یکی از آن‌ها را در اختیار داشته باشند و ۶۱ درصد از کسانی که در حال حاضر تمایل به استفاده از آن‌ها ندارند، تا سال ۲۰۳۰ علاقه‌شان به این فناوری کمتر هم خواهد شد.

باتوجه‌به وجود چنین چالش‌هایی، شاید اصلاً عجیب نباشد که از هر ۱۰ نفر ۱ نفر معتقد است که ظرف ده سال آینده، هوش مصنوعی همه‌جا حضور خواهد داشت و انسان‌ها کارهای کم‌اهمیت‌تری را انجام خواهند داد. در مقابل، همین تعداد بر این باورند که ظرف یک دهه آینده فقط با خاموش‌کردن دستیار هوش مصنوعی می‌توانید استقلال خود را به دست آورید، درست همانگونه که جوان‌ترها به حرف والدین‌شان گوش نمی‌دهند.

اما نشانه‌های مثبتی نیز وجود دارد. برای مثال، از هر ۱۰ نفر ۷ نفر بر این باورند که تا سال ۲۰۳۰، عاملان هوش مصنوعی شبکه اجتماعی نسبت به شخصیت شما شناخت پیدا می‌کنند و گروهی از دوستان را گرد هم می‌آورند که به سلامت روان و جسم شما کمک می‌کنند.

جدیدترین اخبار هوش مصنوعی ایران و جهان را با هوشیو دنبال کنید