هوش مصنوعی به جنگ افسردگی می‌رود

دانش‌آموزان مدرسه مستقل فریسکو، یک برنامه هوش مصنوعی توسعه داده‌اند که بیماری‌های حوزه افسردگی را می‌شناسد و از آسیب‌هایی که احتمال دارد بیمار به خود وارد کند، جلوگیری می‌کند.

در همین حال، مرکز سلامت بهداشت و روان MHMR، واقع در شهرستان دِنتونDenton  هوش مصنوعی را برای تشخیص و پیش‌بینی صدای خودکشی در رسانه‌های اجتماعی به‌کار گرفت.

پس از آن‌که همه‌گیری کروناCOVID-19 حضور در مدرسه را برای دانش‌آموزان متوقف کرد، دو دانش‌آموز ارشدِ دبیرستان فریسکو «لاویک جین و شیوانش نیکرا»، در جشن صدسالگی این مدرسه مستقل، یک برنامه مبتنی بر هوش مصنوعی ایجاد کردند، که پست‌های خودکشی و مبتنی بر بیماری افسردگی را در رسانه‌های اجتماعی تشخیص می‌دهد.

اکنون مرکزِ سلامت و بهداشت روان شهرستانِ دِنتون، این سیستم را برای ارتباط و راهنمایی با افرادی که افکار خودآزاری را به‌صورت آنلاین بیان می‌کنند، به‌کار گرفته است. این دو دبیرستانی در مواجهه با زمان بیشتری که تقریباً تمام تعاملات اجتماعی آنلاین بود، شروع به کاوش در یادگیری ماشینی و هوش مصنوعی کردند. آن‌ها خیلی زود متوجه شدند که بسیاری از مردم، دیگر خیلی راحت‌تر از قبل با حضور در رسانه‌های اجتماعی، تجربیات و احساسات شخصی خود را باز می‌کنند و به اشتراک می‌گذارند.

«لاویک جین» به خبرگزاری دیلی نورث‌تگزاس‌ می‌گوید: «بعد از همه‌گیری کرونا، ما متوجه شدیم که مردم خیلی بیشتر خودشان را به‌صورت آنلاین بیان می کنند، چراکه رسانه‌های اجتماعی بستری هستند که در آن، چه به‌ دلیل ناشناس بودن و چه به‌ دلیل عدم تعامل چهره‌‌به‌‌چهره، افراد بیشتر در آن ابراز وجود می‌کنند.»

این الهام‌بخش پروژه دیده‌بان خودکشی بود، یک مدل مبتنی بر یادگیری ماشینی که علاوه بر شناسایی کاربران افسرده شبکه‌های اجتماعی و پیش‌بینی زمان خودکشی آن‌ها، به آن‌ها کمک می‌کند تا با پیوند به سازمان‌های خدمات درمانی و خدمات عمومی، کمک موردنیاز خود را پیدا کنند.

بر اساس یک پست لینکدین توسط مرکزِ سلامت و بهداشت روانِ شهرستان دِنتون، سال ۲۰۲۱ درمجموع ۹۸ مورد خودکشی و ۵۱ مورد دیگر تا سپتامبر ۲۰۲۲ رخ ‌داده است؛ به این خاطر در نوامبر، این مرکز یک اجرای آزمایشی را پذیرفت.

بریتانی ویماک، افسر عملیاتِ مرکزِ سلامت و بهداشت روانِ شهرستان دِنتون به خبرگزاری North Texas Daily می‌گوید: «آن‌ها این کار را در مدت بیش از یک هفته انجام دادند تا ببینند چند نفر «حرفی از خودکشی» در توییتر منتشر می‌کنند؛ درنهایت از مجموع افرادی که با این برنامه درمان خود را شروع کرده بودند، تنها یک نفر به افسردگی و زدن توییت‌های گویای خودکشی بازگشت، که این آمار بسیار خوبی بود.»

این نشانه‌ای از آن بود که برنامه با کارایی بسیار بالایی کار می‌کند.

این سیستم ابتدا تمام پست‌های ورودی رسانه‌های اجتماعی را در یک منطقه خاص هر پنج دقیقه یک بار می‌خواند.

هنگامی که مدل تمام پست‌ها را پردازش می‌کند، آن‌هایی را که خودکشی تلقی می‌شوند شناسایی می‌کند و سپس ناظران با کمک آن، «کاربران رسانه‌های اجتماعی» را به یکدیگر پیوند می‌دهند و به صفحه درمانی گسترده برای هر شهر اضافه می‌کنند. درنهایت شهرها هر هفته این صفحه درمانی گسترده را با اطلاعاتش دریافت می‌کنند.

در این زمینه، وب‌سایت پروژه دیده‌بان خودکشی می‌نویسد: «می‌توانید یادگیری ماشینی را به‌عنوان یک جعبه سیاه در نظر بگیرید: زمانی که مقداری ورودی به آن داده می‌شود، انتظار می‌رود که یک خروجی نیز بیرون بیاورد. این جعبه سیاه با کمک بیش از ششصد هزار پست در رسانه‌های اجتماعی آموزش ‌دیده است… این مدل به دنبال کلمات یا عبارات خاصی نیست، بلکه لحن‌هایی را که زمینه خودکشی دارند، تشخیص می‌دهد.»