هوش مصنوعی به کمک افراد دارای اختلالات گفتاری می‌آید

در طول سالیان متمادی، تلاش‌های بسیاری صورت گرفته است، تا با توسعه فناوری‌های جدید گفتاری، موانع ارتباطی را برای افراد دارای اختلالات گفتاری برطرف کنند. خوشبختانه، به لطف آخرین اکتشافاتِ دانشمندان مؤسسه هندی فناوری در مَدرس، به راه‌حلی واقعی نزدیک‌تر شده‌ایم.

درحال‌حاضر، فناوریِ نسبتاً محدودی، این فرصت را در اختیار افرادی که قدرت تکلم خود را از دست داده‌اند، قرار داده تا کلمات و حروف را با کمترین حرکاتی که مکان‌نما را روی یک صفحه نمایش کنترل می‌کند، انتخاب کنند. سپس متن ایجادشده با سنتزگر گفتار، پردازش می‌شود. این دقیقاً روشی است که فیزیک‌دان معروف، استفان هاوکینگ که از بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک رنج می‌برد، با استفاده از آن سخنرانی می‌کرد.

بااین‌حال، این وسیله با ایده‌آل، خیلی فاصله دارد. نقطه‌ضعف آن، سرعت یا به عبارتی فقدان سرعت است. کاربر در هر دقیقه تنها می‌تواند 10 کلمه صحبت کند. برای مقایسه در نظر داشته باشید که سخنگویان سالم می‌توانند در هر دقیقه 150 کلمه صحبت کنند.

دانشمندان برای ارائه وسیله ارتباطی بدون نقص، در حال توسعه راه‌حلی هستند که سیگنال‌های مغزی را شناسایی کند و آن‌ها را با سرعت و دقت بیشتر به صورت گفتار سنتز کند.

دانشمندان دانشگاه سان‌فرانسیسکوی کالیفرنیا به تازگی یک سیستم گفتار مجازی ایجاد کرده‌اند. این فناوری از هوش مصنوعی برای تقلید بخشی از مغز که مسئول تبدیل سیگنال‌های الکتریکی مغز به دستورات گفتاری است، استفاده می‌کند. سپس این فناوری آن سیگنال‌ها را به یک دستگاه گفتاری می‌فرستد، تا صوت تولید شود. متأسفانه این فناوری تنها برای افرادی مفید است که قبلاً توانایی صحبت کردن داشته‌اند.

آیا هوش مصنوعی می‌تواند به برقراری ارتباط در افراد دارای اختلال گفتاری کمک کند؟

بااین‌‌حال، پژوهشگر هندی، دکتر ویشال ناندیگانا به تازگی به کشفی بدیع در علم گفتار، دست یافته است.
پژوهشگرانِ مَدرس راه‌حلی ابداع کرده‌اند که می‌تواند سیگنال‌های مغزیِ افراد دارای اختلالات گفتاری را به صورت جمله‌های کامل انگلیسی تبدیل کند. این فناوری، سیگنال‌های الکتریکی مغز را با استفاده از قوانین فیزیکی و تبدیل‌های ریاضی مانند تبدیل فوریه، رمزگشایی می‌کند. این سیگنال‌های مغزی به داده تبدیل می‌شوند.

اما هنوز کارهای زیادی باقی مانده است. برای تفسیر این داده‌های گفتاری، پژوهش‌های بیشتری باید انجام شود، تا بتوان جریان یونی سیگنال‌های الکتریکی کنترل‌شده را به پیامی خاص تبدیل کرد.

وقتی دانشمندان داده‌های الکتروفیزیولوژیکی کافی از عصب‌شناسان دریافت کنند، با سهولت بیشتری قادر خواهند بود که دریابند افراد دارای اختلالات گفتاری چه می‌خواهند بگویند.

الگوریتم‌ها، سیگنال‌های طبیعی را رمزگشایی خواهند کرد

کاربرد جذاب دیگر این پژوهش، تفسیر سیگنال‌هایی است که طبیعت ارسال می‌کند. دانشمندان به فتوسنتز یا واکنش گیاهان به آب و هوا و پدیده‌های خارجی اشاره می‌کنند. داده سیگنال‌های ارسالی گیاهان، به صورت بالفعل می‌تواند به صورت پیام خوانده شود.

در آینده، احتمالاً انسان‌ها قادر خواهند بود که واکنش‌های طبیعت را تفسیر کنند. این امر می‌تواند به پیش‌بینی حوادث آب و هوایی خطرناک و بلایای طبیعی مانند باران‌های موسمی، سیل و سونامی کمک کند.

تمام این اتفاقات به کمک هوش مصنوعی و الگوریتم‌های یادگیری عمیق، امکان‌پذیر هستند. با اینکه تمام این فناوری‌ها درحال‌حاضر تنها در مرحله آزمایشگاهی هستند، اما این نوید را می‌دهند که به زودی برای برخی از پیچیده‌ترین چالش‌های زندگی به راه‌حل‌هایی دست یابیم.

انواع کاربردهای هوش مصنوعی در صنایع مختلف را در هوشیو بخوانید