ربات‌های هوشمند، دیگر می‌توانند هر چیزی را بسازند

پژوهشگران MIT به ساخت ربات‌های هوشمندی نزدیک شده‌اند که می‌توانند «هر چیز موردنیاز جدیدی را» با توجه به وضعیت موجود طراحی و تولید کنند. این ربات‌های هوشمند با توجه به وضعیت و چالشی که در آن قرار می‌گیرند، برای حل این چالش جدید یک سازه طراحی می‌کنند و خود آن را می‌سازند. این رُبات‌ها می‌توانند برای مأموریت‌هایی که انسان در آن حضور ندارد، بسیار مفید باشند؛ مانند سفرهای فضایی و یا اکتشافات زیرزمینی در اعماق اقیانوس‌ها. آن‌ها حتی می‌توانند سازه‌هایی بسیار بزرگ‌تر از خودشان «از وسایل نقلیه گرفته، تا ساختمان‌ها و ربات‌هایی بسیار بزرگ» را طراحی کنند و بسازند.

ویدئو ربات‌های هوشمند

این سیستم رُباتیک جدید، از ریزبخش‌های کوچکی که «وُکسل» نامیده‌ می‌شود، درست ‌شده؛ و با مونتاژ آن‌ها در کنار هم، می‌توان چیزهای جدیدی ساخت. این وکسل‌ها درست مانند پیکسل‌های دوبعدی در تصاویر دیجیتالی کار می‌کنند.  

این سیستم رباتیک جدید، که همچون بیت‌ها و اتم‌ها درهم‌تنیده می‌شود و اعضای جدیدی به‌وجود می‌آورد، بر اساس سال‌ها پژوهش به مرحله آزمایش و تولید رسیده است.

در آزمایش‌های جدیدِ این سیستم می‌بینیم که با ابزار و موادی یکسان، ابتدا نوعی از هواپیما با قابلیت پرواز می‌سازد و سپس با مونتاژ دوباره همان ابزار و مواد، یک ماشین مسابقه‌ای کاربردی تولید می‌کند. این رُبات‌ها خودشان از قطعاتی کوچک، یکسان و سبک‌وزن درست ‌شده‌اند و با مونتاژ همین «قطعاتِ کوچک، یکسان و سبک‌وزن» می‌توانند چیزهای جدیدی بسازند. در حقیقت هم ربات‌های مونتاژگر و هم چیزهایی که به‌دست آن‌ها ساخته می‌شوند، همگی از یک واحدِ یگانه ساخته ‌شده‌اند و به‌خاطر سرعت و هماهنگی بالای آن‌ها در ساخت، می‌توانند با سرعتی بسیار بالا، سازه‌هایی بسیار بزرگ بسازند.

این یک سیستمِ مونتاژِ رُباتیکِ خودتکثیرشوندهِ کاملاً مستقل است، که می‌تواند سازه‌های بزرگ‌تر، از جمله ربات‌های بزرگ‌تر را تنها با توانایی‌های ذهنی خودش بسازد.

در گذشته (آزمایش‌های ابتدایی) ساختار وکسل‌های قبلی، بر مبنای قطعاتی کاملاً مکانیکی درست‌شده بود؛ این تیم اکنون وکسل‌های پیچیده‌ای را توسعه داده‌اند، که هرکدام می‌توانند، هم نیرو و هم داده را از یک واحد به واحد دیگر منتقل کنند و این می‌تواند ساختِ سازه‌هایی را امکان‌پذیر کند که نه‌تنها نیروهای خارجی را تحمل می‌کنند، بلکه می‌توانند کارهایی مانند «بلندکردن، جابه‌جایی و دستکاری مواد» را نیز انجام دهند.

آن‌ها حتی می‌توانند خودشان را بازتولید یا بازسازی کنند؛ بر اساس نیاز، اندام جدید به خود بیفزایند و یا ساختار رُباتیک خود را تغییر دهند.

این سازه‌ها باید کاملاً هوشمندانه ساخته شوند. درحالی‌که نسخه‌های قبلی «ربات‌های مونتاژگر» توسط دسته‌هایی از سیم به منبع تغذیه و سیستم‌های پردازشگر خود پیوند می‌خوردند، سیستم جدید کاملاً بدون سیم کار می‌کند. در سیستم‌های جدید از ایده «سازه‌های رسانا» استفاده می‌کنیم؛ در این ایده وکسل‌هایی ساخته‌ایم که قدرت، داده و الکتریسیته را بدونِ سیم منتقل می‌کنند.

خود رُبات‌ از رشته‌ای متشکل از چندین وکسل تشکیل‌شده که سرتاسر آن را می‌سازد. آن‌ها می‌توانند یک وکسل را با استفاده از نقاط پیوند در یک طرفِ خود بگیرند و سپس همچون کرم به موقعیت مورد نظر حرکت کنند؛ جایی که وکسل می‌تواند به سازه‌های در حالِ رشد پیوند بخورد و با آن‌ها یگانه شود.

جدیدترین اخبار هوش مصنوعی ایران و جهان را با هوشیو دنبال کنید